ا.اسرای اهل بیت علیهم السلام در مجلس ابن زیاد
پس از آنکه اسرا و سرهای مقدس شهدا را در کوفه گردانیدند،ابن زیاد در کاخ خود نشست و دستور داد سر مطهر امام حسین -ع - را در برابرش گذاشتند. آنگاه زنان و کودکان آن حضرت را به همراه امام سجاد - علیه السلام - در حالی که به طناب بسته بودند، وارد مجلس نموده، در برابر تخت آن ملعون ایستاده نگاه داشتند. در این حال درباریان آن ملعون به تماشا ایستاده بودند.1
2. اسرای اهل بیت علیهم السلام در زندان کوفه
پس از مجلس شوم ابن زیاد، اهل بیت -علیهم السلام- را با غل و زنجیر وارد زندان کوفه نمودند.2
3. خبر شهادت امام حسین علیه السلام در مدینه و شام
ابن زیاد به مدینه و شام نامه نوشت و خبر شهادت امام حسین -علیه السلام- را منتشر ساخت.3
4.شهادت عبدالله بن عفیف
عبدالله بن عفیف ازدی بزرگواری از اصحاب امیر المؤمنین علیه السلام بود و در جنگ های جمل و صفین دو چشم خود را از دست داده بود .لذا مشغول عبادت بود.
او هنگامی که شنید پسر زیاد ملعون به امیر المؤمنین و امام حسین -علیهما السلام- نسبت کذب می دهد، از میان جمعیت بر خاست و گفت: گفت: ساکت باش ای پسر مرجانه ، دروغگو تویی و پدر تو که به تو این مقام را داد. ای دشمن خدا!
فرزندان پیامبر -صلی الله - را می کشی و در منابر مؤمنین این چنین سخن می گویی ؟ مأموران خواستند معترض او شوند که با کمک قبیله اش به خانه رفت، ولی بعد آمدند و خانه او را محاصره کردند .
پس از رشادت های او و دخترش دستگیر شد و همان طور که از خدا خواسته بود به دست بدترین خلق یعنی ابن زیاد به شهادت رسید.4
1.الوقایع الحوادث:ج4ص 63.وقایع الایام:تتمه محرم،ص256.
2. .الوقایع الحوادث:ج محرم ص 94.وقایع الایام:تتمه محرم،ص263.
3. الوقایع الحوادث:ج محرم 96.وقایع الایام:تتمه محرم،ص263.
4.وقایع الحوادث:ج4ص 80،87_88.

روز دوازدهم

1. دفن شهدای کربلا
روز دفن بدن های مطهر سید الشهداء و اهل بیت و اصحاب آن حضرت، توسط امام سجاد -علیه السلام- به یاری جمعی از بنی اسد است.1
2.ورود اهل بیت علیه السلام به کوفه
روز دوازدهم روز ورود اهل بیت علیهم السلام با حالت اسارت به کوفه است. 2در این روز ابن زیاد فرمان داد که احدی حق ندارد با اسلحه از خانه بیرون آید، و ده هزار سوار و پیاده بر تمام کوچه ها و بازار ها موکل گردانید، که احدی از شیعیان امیر المؤمنین -علیه السلام- حرکتی نکند. سپس فرمان داد سرهایی را که در کوفه بود برگردانند و در پیش چشم اهل بیت حرکت دهند، و با هم وارد شهر کرده در کوی بازار بگردانند.
مردم با دیدن حالت زار ذریه پیامبر- صلی الله علیه و آله - و سر های بر نیزه و بانوان و مخدرات در هودج های بدون پوشش، صدا به گریه بلند نمودند. زینب کبری، ام کلثوم، فاطمه بنت الحسین و امام زین العابدین -علیهم السلام -به ترتیب با جگرهای سوزان و قلوب دردناک ایراد خطبه نمودند،که عده ای از لشکربا دیدن این اوضاع از کرده خود پشیمان شدند، اما هنگامی که خیلی دور شده بود!!!3
3. روز شهادت حضرت سجاد علیه السلام
شهادت امام زین العابدین علیه السلام بنابر قولی در این روز در سال 94هجری در سن 57 سالگی واقع شده است،(4) و قول دیگر25محرم است که خواهد آمد.
1.اعلام الوری:ج1ص470. الوقایع الحوادث:ج محرم ص61..وقایع الایام:تتمه محرم،ص132.
2.قلائد النحور:ج محرم و صفر،ص204. الوقایع الحوادث :ج محرم ص25.
3.قلائد النحور:ج محرم و صفر،ص.205.
4.توضیح المقاصد:ص3.
5.الوقایع الحوادث:ج 4 ص63..وقایع الایام: تتمه محرم،ص256

وقایع شب یازدهم ماه محرم:
1. شام غریبان کربلا
نخستین شب عزا و سوگ خاندان پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم پس از شهادت سید الشهداء -علیه السلام- است.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شبی تیره تر از سیاهی! شبی جانسوز که در آن تلخ ترین لحظات بر خاندان امام حسین -علیه السلام -گذشت.
آیا می شود رنج و سوز و مصیبت باز ماندگان حضرت را در آن شب بیان کرد و یا حتی تصور نمود؟ آیا کسی درک می کند که عمه سادات و اهل بیت پیامبر چقدر و چگونه برآن حضرت گریستند؟ آیا کسی می تواند تصویر کند که آه و ناله سوزناک آن عزیزان چگونه بوده است؟
2.سر امام حسین علیه السلام در تنور خولی
شب یازدهم شبی است که سر مطهر امام حسین -علیه السلام- در تنور منزل خولی بود در حالیث که نورانیت آن سر فضا را روشن نموده بود.1
1.فیض العلام:ص155-156.
روز یازدهم ماه محرّم الحرام:
ا. حرکت کاروان اسراء از کربلا
عمر سعد ملعون روز یازدهم تا وقت ظهر در کربلا ماند،و بر گشتگان خود نماز گذاردو آنان را به خاک سپرد. وقتی روز از نیمه گذشت فرمان داد تا دختران پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم رابر شتران بی جهاز سوار کردند و سید سجاد -علیه السلام- را نیز با غل جامعه بر شتر سوار کردند.هنگامی که آنان را از قتلگاه عبور دادند و نظر بانوان بر جسم مبارک امام حسین علیه السلام افتاد ، لطمه ها بر صورت زدند و صدا به صیحه و ندبه برداشتند.1
2. تشکیل مجلس ابن زیاد
روز یازدهم عمر سعد به کوفه آمد .ابن زیاد اذن عمومی داد تا مردم در مجلس حاضر شوند. سپس رأس مطهر امام حسین -علیه السلام- را نزد او گذاشتند و او نگاه می کرد و تبسم می نمود و با چوبی که در دست داشت جسارت می نمود.2
3. حرکت اهل بیت امام حسین علیه السلام به سوی کوفه
عصر روز یازدهم اهل بیت -علیهم السلام- را با حالت اسارت به طرف کوفه بردند.3 نزدیک غروب حرکت کردند و شبانه به کوفه رسیدند. لذا آن بزرگواران داغدیده را تا صبح پشت دروازه های کوفه نگه داشتند. هنگام صبح، عمر سعد ملعون از کوفه خارج شد، و بسان فرمانده ای که از فتوحات خویش خوشحال است همراه اسراء وارد کوفه شد.4
1.قلائد النحور:ج محرم وصفر ، ص184. فیض العلام :ص156. معالی السبطین:ج2ص90.
2.اعلام الوری:ج1ص471.
3.اعلام الوری:ج1ص471.
4.قلائد النحور:ج محرم و صفر ،ص204

1.نامه امام حسین علیه السلام برای اهل کوفه
در این روز امام حسین علیه السلام برای بزرگان کوفه نامه ای نوشتند و آن را به قیس بن مسهّر صیداوی دادند که به کوفه برساند.مأمورین بین راه قیس را گرفتند، و پس از آنکه او بر ضد یزید و ابن زیاد سخن گفت، او را به شهادت رساندند.(1)
2.ورود عمر بن سعد به کربلا
در این روز عمر بن سعد با با شش یا نه هزار سوار برای قتل پسر پیامبر -صلی الله- وارد کربلا شد و در مقابل آن حضرت لشکر گاه ساخت و خیمه برافروخت. ورود ابن سعد به کربلا در روز چهارم هم نقل شده است.(2)
1.قلائد النحور:ج محرم وصفر،ص41.
2.قلائد النحور:ج محرم وصفر،ص40.از مدینه تا مدینه :343.

بنا به نقل کتاب هاى معتبر تاریخى جرقه قیام امام حسین علیه السلام از ۱۵ رجب سال ۶۰ هجرى زده شد یعنى روز مرگ معاویه لعنت الله علیه. امام از آن روز با یزید مخالفت کرد تا رسید به محرم سال ۶۱ هجرى.
در اینجا می خواهیم به اتفاقاتى که در ده روز اول محرم در زمین کربلا افتاد، بپردازیم. نُه روز نسبتا آرامى که منجر به روزى خونین شد. روزى که در آن تکلیف ظلم و ظالم براى همیشه معلوم شد.
روز اول:
امام حسین علیه السلام، قبل از رسیدن به سرزمین کربلا، با حرّ بن یزید ریاحى در منطقه “ذو حسم” ملاقات مى کند. لشگر عبید الله بن زیاد به فرماندهى حرّ مانع از پیشروى امام به سمت کوفه مى شود و ایشان را به سمت کربلا هدایت مى کند. حرّ همراه امام مى ماند. حتى نماز را هم پشت سر امام می خواند. حرّ مامور بود تا با امام برخورد تند داشته باشد ولى با امام مدارا مى کند. اما عبیدالله به حرّ نامه مى نویسد که به امام سخت بگیرد. حرّ هم طبق فرمان راه را بر امام حسین علیه السلام و یارانش بست و آ نها را به سمت منطقه خشک و بى آب و علفى به نام کربلا برد.