رحمت الهی لایزال است، حد و مرز ندارد و همیشگی است و شامل همه می شود لذا چیزی از رحمت کم نمی شود.

خداوند به داود(ع) می فرماید: ای داود! همانگونه که از خورشید با تابش چیزی کم نمی شود، رحمت الهی هم کم شدنی نیست.
رحمت عام الهی( رحمانیت)، شامل همه انسان ها اعم از مسلمان و غیر مسلمان می شود، مثل زندگی کردن، نفس کشیدن و غیره؛ اما رحمت خاصه او( رحیمیت)، مخصوص اهل ایمان است، مثل حیات طیبه، نورانیت در دنیا و آخرت و غیره.
عوامل نزول رحمت:
1- منشا نزول همه رحمت ها، اهل بیت(ع) هستند.
2- صبر، وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ… أُوْلَئک عَلَیهِْمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُوْلَئک هُمُ الْمُهْتَدُونَ (بقره/157-155)
3- عفو و بخشش، على(ع): بِالْعَفْوِ تَنْزِلُ الرَّحْمَةَ(غرر الحكم، ص246(
4- توبه، علی(ع): التّوبَةُ تَسْتَنْزِلُ الرَّحْمَة(تصنیف غررالحکم ودررالکلم ، ص 195)
5- ترحم به دیگران، علی(ع): بِبَذلِ الرحمَةِ تُستَنزَلُ الرحمَةُ )jصنیف غررالحکم ودررالکلم،ص۲۴۶(
6- ایمان و تقوی
وارْزُقْنی فیهِ التّوفیقِ والعِصْمَةِ
توفیق، عبادت و بندگی است که نیاز انسان مومن است.
عصمت، ترک معصیت است.
توفیق و عبادت، انسان را به خدا نزدیک می کند ولی با گناه انسان از دایره خدا خارج می شود. پس در کنار توفیق، خودنگهداری و عصمت هم باید باشد.
وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَةِ
قلبم را از آلودگی و تیرگی تهمت پاک کن.
تهمت، یا تهمت شخص به دیگرا نسات یا تهمت دیگران به شخص.
کسی که به مرد یا زن با ایمان تهمت بزند یا درباره او چیزی بگوید که در او نیست، خداوند در روز قیامت او را بر تلّی از آتش قرار می دهد تا از مسئولیت آنچه گفته، درآید.
غیبت این است که در غیاب شخص، واقعیتی از او بگوید که راضی نیست اما تهمت حرفی است که از اساس دروغ است.
تهمت نظام اجتماعی را بهم می زند، عدالت اجتماعی را خدشه دار می کند، حق و باطل را ممزوج می کند، بی گناه گرفتار می شود و اعتماد عمومی سلب می شود.
تهمت با استغفار حل نمی شود و فقط باید جبران شود.

 

صفحات: 1· 2