روایت: به حقیقت ایمان نمی رسد مگر اینکه نزدیک ترین خویشان را، چون متدین نیست، بخاطر خدا دوست نداشته باشد! و دورترین افراد چون متدین اند، دوست داشته باشد.

اساس دین، حب و بغض است؛ حدیث معروف امام صادق(ع): هل الدّین الّا الحبّ؟ دقت کنید دین جز حب نیست. (إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ، آل عمران/31) اطاعت پیامبر(ص) کنید تا محبوب خدا شوید که در این صورت گناهانتان بخشیده می شود.
پیروی از پیامبر(ص) چگونه باید باشد تا حبّ الهی محقق شود؟
1- قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَی، (شوری/23)
2- امام باقر(ع): مَنْ أَحَبَّنَا كَانَ مَعَنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَه، (مشكاة الأنوار/ ص ۱۵۶) امام باقر(ع) فرمودند: اگر دوست داری بفهمی اهل بهشتی یا جهنم، به قلبت مراجعه کن، اگر انسان های اهل طاعت و بندگی را دوست داری، اهل بهشتی؛ والا اگر افرادی که اهل گناهند را دوست داری، اهل جهنمی. چرا؟ چون انسان با هرکسی که دوستش دارد محشور می شود. اگر پیامبر(ص)، اهل بیت و اولیاء الهی را دوست داشته باشد با آنها محشور می شود و الا، مَنْ أَحَبَّنَا كَانَ مَعَنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَه، (مشكاة الأنوار، ص ۱۵۶)، اگر کسی شیطان را دوست خود گرفت از او اطاعت می کند و با او محشور می شود.
3- رسول الله(ص): أوْثَقُ عُرَى الْإِیمَانِ الْحُبُّ فِی اللَّهِ وَ الْبُغْضُ فِی اللَّهِ وَ تَوَالِی اَوْلِیَاءِ اللَّهِ وَ التَّبَرِّی مِنْ اَعْدَاءِ اللّهِ، (بحارالانوار/ ج66 /ص242)
4- یا علیّ لا یُحِبّکَ الاّ مُؤمنٌ و لا یُبغِضُکَ الاّ مُنافِقٌ، (بحار الانوار/ ج 39/ ص310) از نشانه های ایمان حبّ علی(ع) و اهل بیت است.
5- مَن ماتَ عَلی حُبِّ آلِ محمّدٍ شهیداً؛
معرفت خدا و اهل بیت پایه و ساس است ولی تا محبت به آنها نباشد، معرفت بدرد نمی خورد. و از راه محبت، بهتر می توان به معرفت رسید
اولیاء الله چه کسانی اند؟ انبیاء، معصومین، شهدا، صالحین، صادقین، مخلصین و غیره. ولی رتبه اولیاء با هم فرق می کند، عالی ترین رتبه مربوط به پیامبر(ص) است، به حدی که خدا می فرماید: اطاعت از پیامبر(ص)، اطاعت از خدا و دوستی با خداست و موجب بخشش گناهان می شود.
باید با دشمنان خدا دشمن بود، اولیاء و اعداء متضاد هم هستند، با هم امکان ندارد جمع شوند، قلب انسان یکی است، یک جا بیشتر ندارد، یا جای خداست یا جای غیر خدا و شیطان. القلبُ حرم الله، وَ لاتدخل حرم الله غیرالله.
رسم عاشقی نیست با یک دل، دو دلبر داشتن یا ز دلبر، یا ز دل، باید که دل برداشتن
شیطان عدو مبین است، پس از او تبعیت نکنید. (وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ، بقره/168) عداوت کار شیطان است. (يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ، بقره/257)
پس در این حب و بغض ها، حواسمان باید جمع باشد. حب و بغض یا همان تولّی و تبرّی از واجبات است.
زیرات عاشورا سراسر درس عملی حبّ و بغض است.
مُسْتَنّاً بِسُنّةِ خاتَمِ انْبیائِكَ
دین و دینداری باید ملاک و مناط داشته باشد. بی پایه و اساس نمی شود.
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ، (احزاب/21)

 

صفحات: 1· 2