اللهمّ لا تَخْذِلْنی فیهِ لِتَعَرّضِ مَعْصِتِكَ ولا تَضْرِبْنی بِسیاطِ نَقْمَتِكَ وزَحْزحْنی فیهِ من موجِباتِ سَخَطِكَ بِمَنّكَ وأیادیكَ یا مُنْتهى رَغْبـةَ الرّاغبینَ
خدايا مرا در اين روز به واسطه ارتکاب گناه خوار مساز، و به ضرب تازيانه قهرت کيفر مکن، و از موجبات خشم و غضبت دور گردان، بحق احسان و نعمتهاي (بيشمار) تو به خلق، اي منتهاي آرزوي مشتاقان
**************
اللهمّ لا تَخْذِلْنی فیهِ لِتَعَرّضِ مَعْصِتِكَ
مطلب مهم در دعا، کمک خواستن از خداوند و اظهار عجز و ناتوانی انسان است.
از اینکه انسان بسیار ضعیف و ناچیز است و این که ضعیف و ناتوان نیازمند کمک است شکی نیست؛ و از این که انسان جز خدا کسی را برای کمک ندارد هم در آن شکی نیست، چون قدرتی بالاتر از قدرت الهی وجود ندارد و قدرت های غیر خدا محدود است. لاحول و لاقوه الا بالله؛ پس انسان همیشه و در همه حالات باید از خداوند کمک بخواهد، اگر کمک و نصرت الهی نباشد، انسان نابود می شود هلاک می شود؛ قطع ارتباط با خدا، گناه، معصیت و نافرمانی خدا، موجب ذلت و خواری است.
معصیت و گناه، تعرض و بی توجهی به خداوند است، جنگ با پروردگار است و قطعا در جنگ با خدا، انسان مغلوب خواهد شد؛ کسی مه در مقابل قدرت الهی بایستد و مقاومت کند چیزی جز خواری عایدش نمی شود
معنای دعا این می شود که خدایا 1- توفیقی بده تا گناه نکنم تا خوار شوم؛ 2- اگر گناه کردم، نادیده بگیر( ز مو بگذر، شتر دیدی ندیدی)
بواسطه گناه خوارم نکن؛ خواهش و تقاضاست که به عصیان و نافرمانی و بی ادبی من نگاه نکن، تو بزرگی…؛ البته اینگونه حرف زدن و تقاضا از خداوند، نشانه توبه است، چون حالت عجز و اعتراف و التماس است و این یعنی پشیمانی و استغفار و توبه
ولا تَضْرِبْنی بِسیاطِ نَقْمَتِكَ
عذاب الهی در برابر معصیت و گناه است؛ علت تازیانه خدا، عذاب الهی، گرفتاری، معصیت و غیره خودِ انسان است، عمل ما، معصیت و نافرمانی ما و غیره موجب عذاب است. وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ( اعراف/96)، و اگر اهل شهرها و آبادی ها، ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند برکات آسمان و زمین را بر آنها می گشودیم، ولی آنها حق را تکذیب کردند، ما هم آنها را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.
تقوا و ایمان به خدا منشأ نزول برکات ارضی و سماوی است.
تکذیب خدا، نافرمانی حق و غیره باعث گرفتاری و عذاب الهی است.
موجبات خشم و غضب الهی چیست؟ انکار آیات الهی، عصیان و گناه و تعدی و تجاوز، قتل، کفر و شرک، کذب، دروغ و شهادت ناحق، لجاجت در برابر حق، سوء ظن به خدا، دوستی با دشمنان خدا.
شرط کمک خدا: إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ (محمد/7)

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیائِکَ الْمُقَرَّبِینَ بِرَأْفَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
خدایا قرار ده مرا در این روز از آمرزش جویان درگاهت، و قرار ده مرا در این روز از بندگان شایسته و فرمانبردارت، و در این روز مرا از دوستان نزدیکت قرار ده، به حق مهربانی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان
*************************
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ
خدایا من را در این ماه رمضان جزو مستغفرین قرار بده، برای استغفار، باید شرایط استغفار را داشت. کسی که مال حرام خورده که با استغفار کارش درست نمی‌شود. باید برود و صاحبان مال را راضی کند.
شرایط استغفار چیست؟
شخصی در محضر حضرت علی علیه‌السلام گفت: “استغفرالله"‌ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) فرمود: آیا می‌دانی استغفار چیست؟ همانا استغفار درجه علیین است و آن اسمی است که به شش معنی واقع می‌گردد:
اول پشیمانی بر گذشته می‌باشد، دوم عزم و اراده برای دوری از آن گناه تا ابد، سوم حق مخلوقات را ادا نمایی تا خدا را پاک و مطهر ملاقات کنی و حقی از مخلوقات بر عهده تو نباشد، چهارم اینکه به سوی هر فریضه‌ای که ضایع نموده‌ای روی آورده و حق آن را ادا کنی، پنجم اینکه گوشتی را که به واسطه حرام روییده شده به واسطه اندوه‌ها آب کنی تا پوست به استخوان چسبیده و گوشت تازه بین آن‌ها روییده شود و ششم اینکه درد و رنج فرمان برداری و اطاعت را به جسم بچشانی چنان چه شیرینی معصیت را به آن چشانده بودی، پس در آن هنگام می‌توانی بگویی “استغفرالله"‌که در این روز ما هم از خداوند می‌خواهیم جزء مستغفرین واقعی که امیر مؤمنان علی علیه‌السلام در مورد آن توضیح فرموده‌اند قرارمان داده و توبه ما را بپذیرد…
رزق همه ‌اش پول نیست. در احادیث بسیار بیان شده که اگر فلان کار را بکنی ، رزقت زیاد می شود ، منظور از رزق ، رزق معنویاست، رفیق خوب رزق است، همسفر خوب هم رزق است. هر وقت می‌خواهید مسافرت بروید، چند بار استغفار کنید تا یک همسفر خوب داشته باشید
و چهارم اینکه «ورزقه من حیث لایحتسب» از جایی که گمان نداری و فکرش را نمی کنیم روزی می رسد . همسفر خوب پیدا می‌کنی، یک زن خوب نصیبت می شود و…
وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ
خدایا من را از بندگان شایسته خودت قرار بده. فرمانبردار تو باشم. اطاعت تو را کنم. خدا آدم فرمانبردار را دوست دارد.
هنگامی که بنده در پیشگاه خداوند دارای مقام و منزلت است که واجبات الهی را انجام داده و از محرمات او بپرهیزد. آنگاه است که آن بنده به عنوان بنده صالح که مطیع پروردگار خویش است قرار خواهد گرفت که در این روز ما نیز از خداوند می‌خواهیم که ما را جزء بندگان صالح که مطیع اوامر او می‌باشند، قرار دهد.
وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیائِکَ الْمُقَرَّبِینَ
کسانی مقرب درگاه الهی قرار می‌گیرند که هیچ گاه از یاد خداوند در تمام لحظات عمر و حیات خویش غافل نگردند و بندگی خدا را فقط برای رضای خداوند انجام دهند که برای فهم بیشتر به نمونه بارز آن حضرت امیر مؤمنان علی علیه‌السلام اشاره می‌کنیم که در مناجات با خداوند چنین فرمودند: “الهی ما عبدتک خوفا من نارک و لاطمعا فی جنتک لکن وجدتک اهلا للعباده فعبرتک"‌ “بار خدایا! تو را به خاطر ترس از جهنمت و یا به جهت طمع به بهشتت عبادت نمی‌کنم، بلکه تو را شایسته عبادت یافتم، پس تو را عبادت می‌کنم"‌ما نیز در این روز از خداوند می‌خواهیم که به حق لطف و رحمتش ما را از دوستان و اولیاء و مقربان درگاهش قرار دهد. انشاء الله که تابع باشیم .
بِرَأْفَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
می‌گوید: خدا به مهربانی خودت، دعاهای ما را مستجاب کن. ای خدایی که رحمتت از همه رحم‌ها بیشتر است.

بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّهُمَّ اِنّی اَفْتَتِحُ الثَّنآءَ بِحَمْدِکَ
ماه مبارک رمضان ماه خداست، شهرالله است، پیامبراعظم(ص) فرمودند: أیُهَا النّاس قَد أقبَلَ إلَیکُم شهرُ الله …، اضافه شهر به الله، اضافه تشریفی یا تعظیمی است مثل بیت الله، ثارالله و .. که در واقع شرافت و عظمت مربوط به الله است.
ماه مبارک رمضان ماه نزول قرآن است، شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ، و مشخصا در شب قدر بر قلب نازنین پیامبر(ص) به صورت دفعی نازل شد، إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ.
ماه مبارک رمضان ماه برکت، رحمت و مغفرت الهی است، پیامبراعظم(ص) فرمودند: أیُهَا النّاس قَد أقبَلَ إلَیکُم شهرُ الله بالبَرکهِ والرّحمَهِ والمَغفِرَه.
ماه مبارک رمضان ماه مهمانی مخصوص خداست، پیامبراعظم(ص) فرمودند: هُوَ شَهرٌ دُعيتُم فيهِ إلى ضِيافَةِ اللّهِ.
ماه مبارک رمضان ماه روزه است، شهر الصّیام است، در سوره بقره آیه 183 آمده است: يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمْ الْصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى‏ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ، پس در حقیقت ماه مبارک رمضان ماه تقواست، روزه کفِ اعمال ماه رمضان و اوج و سقف آن رسیدن به تقوا است(لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ).
اگر انسان بتواند با روزه شروع کند و با قرآن ادامه دهد و با تقوا به اوج برسد، آن وقت به درجه و مقامی می رسد که به فرموده پیامبر(ص): أَنْفَاسُکُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ وَ نَوْمُکُمْ فِیهِ عِبَادَةٌ وَ عَمَلُکُمْ فِیهِ مَقْبُولٌ وَ دُعَاؤُکُمْ فِیهِ مُسْتَجَابٌ، بنابراین ماه رمضان فرصت استثنایی بهره مندی از فیوضات الهی است؛
با روزه ای که یَرمِضُ الذّنوب است و گناهان را می سوزاند؛
با روزهایی که أیامُهُ أفضَلُ الایّام است، بهترین روزهاست؛
با شب هایی که لَیالیهِ أفضلُ اللَیالی است، بهترین شب هاست؛
با قرآنی که قِرائَتَهُ كَفّارَةٌ لِلذُّنوبِ است، خواندن آن کفاره گناهان است؛
با شب های قدری که لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ است، از هزار ماه یعنی از یک عمر 83 ساله آدمی بهتر است؛
و با دعاهایی که الدُّعاءُ مِفتاحُ الرَّحمَةِ است، کلید گشایش رحمت الهی است و دوست داشتنی ترین کارها در نزد پروردگار است که امام علی(ع) فرمودند: أحَبُّ الأعْمَالِ إلَی اللهِ عَزَّ وَجَلَّ فِي الأرضِ الدُّعاءُ؛
و بهترین زمان دعا ماه مبارک رمضان خصوصا لحظات خاص، شب ها و سحرهاست و بهترین دعا هم، دعاهای مأثوره است که از معصومین(ع) نقل شده است و یکی از دعاهای معروف و مشهور دعای افتتاح است.
دعای افتتاح یکی از دعاهای مشهور ماه مبارک رمضان است که به خواندن و مداومت در شب های آن توصیه شده است، سند دعا منسوب به حضرت ولی عصر(عج) می باشدف محدثینی که این دعا را نقل کرده اند عبارتند از:
1- شیخ طوسی در کتاب تهذیب الاحکام و کتاب مصباح المتهجد؛
2- سید بن طاووس در کتاب الاقبال بالاعمال الحسنه؛
3- کفعمی در کتاب بلدالامین و کتاب المصباح؛
4- فیض کاشانی در کتاب الوافی به نقل از تهذیب؛
5- علامه مجلسی در کتاب زادالمعاد و کتاب ملاذ الاخیار و فراز هایی از دعا را در کتاب بحارالانوار آورده است؛
6- شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان؛
اَللّهُمَّ اِنّی اَفْتَتِحُ الثَّنآءَ بِحَمْدِکَ
خدایا من ثناء و ستایش را با حمد تو آغاز می کنم، بوسیله حمد تو می گشایم.
نام دعا از همین فراز اول گرفته شده است به خاطر اینکه آغاز و شروع و افتتاح دعا و حمد و ثنای الهی با فعل اَفْتَتِحُ آمده است.
افتتاح یعنی گشودن، باز کردن، آغاز کردن و شروع کردن؛
خدایا آغاز می کنم ثناء و ستایش تو را، با چه چیز و وسیله ای؟ به وسیله حمد تو.
ثناء یعنی ستایش، سپاس، ذکر نیکو، ذکر جمیل، تحسین، تمجید و تعریف.
حمد یعنی ثناء و ستایش خاص، سپاسگزاری، ثناء گویی بر جمیل اختیاری، لذا حمد یعنی ستایش کسی که کار جمیل و خوبی را از روی اختیار انجام داده است.
باید خدا را حمد کرد که ما را به بهترین و زیباترین شکل و عالی ترین مقام و درجه آفرید. به حدی خداوند انسان را زیبا و کامل آفرید که به خودش نیز احسنت گفت: فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ.
البته که حمد مخصوص خداست چون هر آنچه که نیاز دنیا و عقبای انسان بود برایش فراهم کرد و در اختیارش قرار داد، وَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً (سوره جاثیه آیه 13).
و صد البته که ما از عهده حمد و شکر او برنمی آییم، وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ (سوره سباء آیه 13)
از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش به در آید
انسان هرچه دارد از آنِ خداوند است، هیچ چیزی از خود ندارد، به هرجا و هر مقام و هر کمالی هم بخواهد برسد به خواست و اراده و توفیق الهی است. تا اراده الهی نباشد هیچ کاری انجام نمی شود حتی برگی از درخت نمی افتد، وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلا يَعْلَمُهَا (سوره انعام آیه 29).
عبادت و بندگی خدا هم باید با توفیق الهی باشد، دعا و راز و نیاز هم، نیاز به توفیق الهی دارد؛ خلاصه هر آنچه هست در پرتو توفیق الهی است و هر آنچه می خواهیم باید با توفیق الهی باشد، چون همه چیز در دست اوست، بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (سوره آل عمراه آیه 26)؛ لذا دعا و مناجات و راز و نیاز را هم باید با حمد و ثنای الهی آغاز کنیم که توفیق خواندن و توفیق توجه به خدا از طریق دعا نیز لطف مضاعف الهی نسبت به بندگان می باشد.

اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ یـا أبْصَرَ النّاظرین.
خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شیرینى یادت را و مهیا كن مرا در آن روز براى انجام سپاس‌گذاریت به كـرم خودت، نگهدار مرا در این روز به نگاه‌داریت و پرده‌پوشى خودت اى بیناترین بینایان.
اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِكَ
طلب قدرت از خداوند برای عبادت و بندگی و اطاعت
قدرت و قوت: جسمانی و بدنی- روحانی(توفیق)
قدرت جسمانی قطعا و صد درصد نیاز است، در حداقل واجب است و فراتر از آن، قدرت بیشتر که برابر سلامتی بیشتر است خیلی عالی است. حداقل آن، اگر نباشد نه تنها زندگی و حیات دچار مشکل می شود بلکه عبادات و غیره انسان نیز مختل می شود.
قدرت فراتر از حداقل هم در عبادات و انجام تکالیف مستحبی به درد می خورد و هم در خدمت به دیگران
قَوِّ علی خدمتِکَ جَوارحی، تقویت جوارح و اعضا برای خدمت خدا
خدمت به خدا چیست؟ الف) عبادت که ظاهرا عبادت برای خداست ولی صد درصد مال ماست. ب) خدمت به عیال الله،خلق الله. ج) خدمت به دین، قرآن و غیره.
معنای دیگر قوت و قدرت روحانی توفیق است، بخاطر اینکه قوت برای اقامه امر الهی علاوه بر قدرت جسمانی، صد درصد نیاز به توفیق دارد، حال نماز خواندن و غیره نداشته باشی، قهرمان جهان هم باشی فایده ای ندارد؛ پس قدرت جسمانی نیاز است ولی مهم در بحث عبات و غیره توفیق است، چون توفیق رزق معنوی است.
برای توفیق، اللهم ارزقنی می آید چون توفیق قدرت و توان نمی خواهد، اما وقتی اعم از مادی و معنوی باشد، اللهم قونی می آید.
پس مهم قوه توفیق است که التوفیقُ من جذبات الرّب، امام علی(ع)، توفیق از کشش های پروردگار است.
توفیق توجه خاص خدا جهت میل به انجام فرائض الهی( واجبات، محرمات و غیره) است، در اسلام است که برای طلب قوت و کمک از خدا لاحول و لاقوه الا بالله بگویید( هیچ حرکت، نیرو قدرتی نیست مگر الا بالله، مگر اینکه همه از خداست، از جانب خداست،
امام باقر(ع) در پاسخ معنای لاحول و لاقوه الا بالله فرمودند: معناه لاحول لنا عن معصیه الله الا بعون الله(قدرت روی گرداندن از معصیت مگر به یاری خدا)، و لا قوه لنا علی طاعه الله الا بتوفیق الله عزوجل؛ نکته عجیب اینکه در ترک گناه بعون الله فرمود ولی در اطاعت بتوفیق الله، چرا؟ در همه کارها کمک الهی لازم است ولی عبادت توفیق می خواهد.
حضرت علی(ع) نان خشک می خورد ولی توان عادی است معمولی بود ولی درِ خیبر، جنگ ها و شمشیرها و عبادت های عارفانه، قطعا قدرت جسمانی و مادی، نیاز به توفیق و قدرت الهی دارد.
واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ
1- ذکر خدا، 2- چشیدن و درک شیرینی ذکر خدا
انسان باید دائکا ذکر خدا بگوید، چون ذمر، حلقه اتصال بین انسان و خداست، ذکر، علامت و نشانه حیات است، و بدون ذکر انسان مرده است، ذکر، یادآوری طرفینی است، فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ(بقره/152)، لذا دائما باید این حلقه اتصال باشد.
ذکر شیرین و لذت بخش است، چون ذکر نام معشوق است و نام معشوق شیرین و لذت بخش است. حالا اگر انسان این شیرینی را درک و احساس کند، هرگز رهایش نمی کند.
وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ
شکر، جواب لطف و محبت خداست؛ عبادت، اطاعت، نماز و غیره تشکر از خداوند است.
سعدی: منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت…هر نفسی که فرو میرود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات…پس در هر نفس دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب…
از دست و زبان که برآید کز عهده ی شکرش به در اید؟

در کنار روزه گرفتن، اعمال و دعاهایی نیز سفارش شده است؛ اعمالی که شایسته است در هر روز ماه رمضان انجام گیرد:
*خواندن نمازهای یومیّه در اول وقت
*خواندن روزانه یک جزء از قرآن کریم (یا حداقل روزی یک حزب)
*خواندن دعاهای مشترک هر روز ماه رمضان
*خواندن دعاهای مخصوص بعد از هر نماز
*خواندن دعای افتتاح بعد از افطار
*خواندن دعاهای سحر
*خواندن دعای ابوحمزه ثمالی هنگام سحر(که می‌توان آن را در چند شب تقسیم کرد)
*خواندن 11 رکعت نماز شب

تذکّر: همانگونه که انسان مریض که به دکتر مراجعه می‌‌کند، دکتر علاوه بر داروهایی که برای رفع مرض و معالجه می‌دهد، از برخی چیزها و خوردنیها هم پرهیز می‌‌دهد که انسان نباید انجام دهد، در امور عبادی نیز اینگونه است.
لذا در کنار انجام این اعمال و عبادات، باید مراقب بود که اعضای بدن، مخصوصا چشم و گوش و زبان، به گناه آلوده نشود.
برخی گناهان چشم:
نگاه به نامحرم - نگاه به مکان خصوصی(مانند منزل مردم) - نگاه به نوشته‌‌های خصوصی دیگران - نگاه غضب آلود به پدر و مادر- نگاه به عکس و فیلم مستهجن.
برخی گناهان زبان:
خبری را ندانسته گفتن - عیب جویی از دیگران - مسخره کردن - تهمت زدن - فاش کردن اسرار مردم - رنجاندن مومن - دروغ گفتن  قسم دروغ - شهادت ناحق - گفتگو با نامحرم با قصد لذت- طعنه زدن - دل شکستن - غیبت کردن - زخم زبان زدن - آبرو ریزی-  سخن چینی کردن.
برخی گناهان گوش:
شنیدن غیبت - شنیدن موسیقی حرام - استراق سمع - شنیدن صدای نامحرم با قصد لذت.
لازم به ذکر است که می‌‌توان با انجام برخی کارها، به رشد و ترقی و قبول شدن اعمالمان در این ماه سرعت بیشتری بدهیم؛
برخی اعمالی که باعث سرعت در قبولی و رشد و ترقی عبادات ما می‌‌شود، همانند:
* صدقه دادن
* کمک به مستمندان
* إطعام فقرا و نیازمندان
* راه انداختن کار مؤمنین
* برطرف کردن مشکلات دیگران
* افطاری دادن به مؤمنین و . . .
دعایی که خواندن آن در هر شب ماه مبارک رمضان سفارش شده است:
اللَّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ الَّذِی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ وَ افْتَرَضْتَ عَلَى عِبَادِکَ فِیهِ الصِّیَامَ
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنِی حَجَّ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا وَ فِی کُلِّ عَامٍ
وَ اغْفِرْ لِی تِلْکَ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ فَإِنَّهُ لایَغْفِرُهَا غَیْرُکَ یَا رَحْمَانُ یَا عَلامُ