بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَكاتِ أسْحارِهِ ونوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ وخُذْ بِكُلّ أعْضائی الى اتّباعِ آثارِهِ بِنورِكَ یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین.
خدايا مرا در اين روز براي برکات سحرها بيدار و متنبه ساز و دلم را به روشني انوار سحر منور گردان و تمام اعضا (و جوارحم) را براي آثار و برکات اين روز مسخر فرما به حق نور (جمال) خود اي روشني بخش دلهاي عارفان
اللهم نبّهني فيه لبرکات اَسحاره “خدايا مرا در اين روز براي برکات سحرها بيدار و متنبه ساز
سحرهاي ماه مبارک رمضان از ارزش والا و ويژه اي برخوردار است به طوري که اعمال بسياري در هنگام سحرهاي اين ماه تاکيد شده است، مثل (دعاي ابوحمزه ثمالي، دعاي سحر، قرائت قرآن، خوردن سحري و…) که از خداوند مي خواهيم که ما را در سحرهاي اين ماه از خواب غفلت بيدار سازد تا بتوانيم از فيوضات و برکات آن بهره مند گرديم. حال شايد در اينجا اين سئوال پيش آيد که چرا از خداوند، اين درخواست را مي نماييم؟ که در جواب بايد گفته شود که اين درخواست ارزشمند از خداوند عزوجل براي اين است که انسان در تمام ماههايي که بر او مي گذرد از عبادت و اطاعت الهي در وقت سحرها محروم گرديده و به قولي از فيوضاتي که در سحرها مي تواند کسب کند، غافل است که همين باعث گرديده که از خداوند بخواهيم که ما را ياري دهد تا از خواب غفلت بيدار گشته و بتوانيم از سحرهاي اين ماه پربرکت کمال استفاده را نماييم، تا شايد سحرهاي اين ماه باب فيضي شود براي ماههاي ديگر سال، چرا که سحرها نسبت به ديگر اوقات از شبانه روز داراي فضيلت و برتري خاصي مي باشند، به طوري که در آن هنگام که اکثر انسانها در خواب غفلت خود فرو رفته اند، عده قليلي به عبادت و اطاعت خداوند مي پردازند که ما نيز از خداوند در اين روز خواستاريم که ما را از خواب غفلت بيدار ساخته و مشمول اين آيه شريفه قرار دهد: “الصابرين و الصادقين و القانتين و المنفقين و المستغفرين بالاسحار"(1) يعني “(تقوا پيشه گان) صابران و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق کنندگان و استغفار کنندگان در سحرگاهانند” تا بتوانيم به درجات عالي معنوي دست يابيم…
و نور فيه قلبي بضياء انواره “و دلم را به روشني انوار سحر منور گردان
منظور از “نور فيه قلبي بضياء انواره” این است که"در اين روز قلبم را به انوار سحر نوراني کن” همان نور هدايت است که بر قلب انسان تابيده مي شود و او را از ظلمتهاي جهل و ناداني ودوري از خداوند نجات مي بخشد و به قول خداوند (عزوجل:) “الله ولي الذين امنوا يخرجهم من الظلمات الي النور"(2) يعني “خداوند ولي و سرپرست کساني است که ايمان آورده اند که خارج مي کند ايشان را از تاريکي هاي جهالت (و وارد مي کند) به سوي نور و هدايت” که اين نور همان هدايتي است که انسان را به مسير سعادت مي کشاند…
سحرهاي ماه مبارک رمضان داراي نور خاصي است که اگر بنده اي در آن هنگام به مناجات و دعا با پروردگار خويش بپردازد، آن گاه است که آن نور خاص بر دل آن بنده اثر گذاشته و ديده دل او را روشن و منور مي گرداند، به طوري که چيزي جز حقيقت را نمي بيند و نمي پذيرد و از دل او دري باز مي گردد به سوي رحمت پروردگار عالميان که هيچ چيزي جز رضاي ذات اقدس او در آن جاي نمي گيرد چرا که “الله نور السموات و الارض"(3) يعني “خداوند نور آسمان و زمين است” و هرگاه دلي از نور اطاعت الهي نوراني گشت هيچ گاه ظلمت و تاريکي در آن راه پيدا نخواهد کرد.
وخذ بکل اعضائي الي التباع اثاره بنورک يا منور قلوب العارفين
در اين قسمت از دعا از خداوند مي خواهيم که تمام اعضا و جوارح ما را مسخر فرمايد تا اينکه به انجام اعمال اين روز مشغول گرديده و از آثار و برکات آن بهره مند گرديم، حال مي خواهيم بدانيم که منظور از “اعضاي مرا مسخر گردان” چيست؟ در اينجا منظور از “اعضاي مرا مسخر گردان” به نوعي همان توکل بر ذات اقدس پروردگار است تا اينکه ما را به حسن و نيکوترين ثوابها در اين روز موفق بدارد چرا که خداوند متعال عالم به تمام امور است و از هر چيز نهان و آشکار باخبر است “يعلم سرکم و جهرکم"(4) يعني “مي داند (اعمال) نهان و آشکارتان را” و او مي داند که چگونه بندگان خويش را راهنمايي نموده و آنها را به نور هدايت منور و نوراني گرداند.
