مراسم تجلیل از اولین دوره دانش آموختگی طلاب مدرسه علمیه خواهران حضرت نرجس(س) ساری برگزار شد

سیده زهرا پیشنمازی، در مراسم اولین دوره دانش آموختگی طلاب مدرسه علمیه حضرت نرجس(س) ساری، گفت: با وجود این که نیمی از جمعیت کشور را بانوان تشکیل می دهند جای بانوان در مراکز علمی معنوی به عنوان مولف، محقق، فیلسوف و… خالی بود و امروز با تاسیس حوزه خواهران شاهد تغییر و تحول خاصی در جامعه هستیم .

وی افزود: حوزه خواهران از حدود دو دهه پیش به صورت رسمی آغاز به کار کرد و در حال حاضر شاهد تحصیل بیش از 70 هزار طلبه خواهر در سطح کشور بوده که حاصل آن، تحولاتی در مدارس، دانشگاه ها و اماکن عمومی در جهت پاسخگویی به سوالات و چالش های دینی و اعتقادی آن ها می باشند.

مدیر مدرسه علمیه حضرت نرجس(س) در ادامه، گفت: این مدرسه درسال 1390 آغاز به کار کرده و در حال حاضر 145 طلبه مشغول به تحصیل دارد که اولین گروه از طلاب، در سال جاری موفق به اتمام دوره پنج ساله شدند.

وی با بیان این که طلاب خواهر علاوه بر انجام وظیفه همسری و مادری، در عرصه ارتقاء سطح علمی هم حضور فعال دارند، تصریح کرد:  رشد و ارتقای علمی بانوان در زندگی آن ها تاثیر بسزائی داشته و خواهران طلبه همسران و مادران شاسیته ای هستند که تربیت نسل جامعه را به عهده دارند، و این امر در دهه های آینده ملموس تر خواهد شد. 

پیشنمازی خاطر نشان کرد: طلاب با قرائت میثاق نامه ای متعهد می شوند که در راه تبلیغ و نشر مفاهیم دینی از همه توان خود بهره برده و از هیچ تلاشی در پیشبرد اهداف نظام جمهوری اسلامی و پاسداشت خون شهداء فروگذار ننمایند.

اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین.
خدایا در این روز(ماه) مرا از گناهان پاکیزه گردان، و از هر عیب و نقصی پاک ساز، و با تقوای دل قلبم را امتحان کن( در امتحان تقوای قلب به من بده)، ای خدایی که گناهان و لغزش ها را اقاله کرده و می بخشی.
*****************
اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ- شستشوی گناهان
آیا گناه قابل شستشو است؟
5 وعده نماز، شستشو در نهر آب است.
گناه نافرمانی خداست.
انواع گناهان: صغیره، کبیره؛ اگر بر صغیره ها اصرار شود، صغیره ها تکرار شود، کبیره می شود.
کبیره با توبه و غیره شستشو می شود و الا عذاب به دنبال دارد.
ولی صغیره ها، چون بی توجهی است، تعمدی در کار نیست، خدا می بخشد. إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيمًا، نساء/31؛ اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی می شوید، پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را می پوشانم و شما را در جایگاه خوبی وارد می سازم.
البته شرط دارد: بشرطی که انسان اهل گناه، فسق و فجور نباشد، صغیره ها را می بخشد.
خدا غفار و غفور است و همه گناهان را می بخشد. قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ … إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا، زمر/53؛ شرایط فراهم باشد، توبه مطرح باشد، کبیره ها را هم می بخشد، الا یک گناه: گناه شرک. إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا، نساء/48؛ خداوند هرگز شرک را نمی بخشد و کمتر از شرک را برای هرکس که بخواهد و شایسته بداند می بخشد و آن کس که برای خدا شریکی قرار دهد، گناه بزرگی مرتکب شده است.
إنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ، مائده/72؛ هرکس برای خدا شریک قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده و پایگاه او جهنم است.
وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ – تطهیر و پاکسازی قلوب
انسان طبیعتا و معمولا عیب دارد، خطاها و اشتباهات هم عیوبند، دروغگویی، غیبت، تهمت و غیره عیوب بسیار بزرگی هستند.
اسلام دستور پوشاندن عیوب داده است، چون اگر عیوب فاش شود، خود مولد عیوب دیگر می شود.
اگر کسی اشتباه و خطایی کرده فاش شود، چه اتفاقی می افتد؟ 1- آبرویش می رود، شخصیتش خورد می شود، اعتماد مردم سلب می شود و امکان دارد به همین خاطر دست به کارها و اشتباهات دیگر بزند و غیره. 2- به علت اعتماد مردم احتمال دارد عیب او، حسن و خوب تلقی شود و اشاعه پیدا کند.
پس اجازه فاش کردن عیوب دیگران را نداریم.
هرکس آنقدر عیوب دارد که اگر به خودش بپردازد، دیگر فرصت پرداختم به دیگری را ندارد.
در صورت مشاهده خطای دیگران، باید خصوصی به خود شخص گفت تا اصلاح کند.
مچ گیری ممنوع، آبروریزی ممنوع
دقت کنید خدا ستارالعیوب است، چرا ما نباشیم؛ اگر ما عیب پوشی کنیم، خدا هم عیوب ما را می پوشاند.
وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ – آزمایش با تقوای دل
وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ، حج/32؛
مقام تقوا بالاترین مقام است. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ، قمر/54، إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ، ذاریات/14، إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا، نبأ/31، پرهیزگاران را رستگاری است.
لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ، آل عمران/15
خدایا ما را به مصادیق تقوا امتحان کن، و اموری که پیش می آید، تقوا را در من پیروز کن، مرا مقام تقوا عنایت کن، اگر تقوا بیاید،
یجعل لهُ مخرجاً

شب بيست و سوم:
اين شب، از دو شب قبل برتر است و از احاديث متعدد اينگونه احتمال داده مي‌شود كه شب قدر همين شب است. در روايتي از امام باقر(ع) نقل شده است كه مردي در ماه رمضان خدمت رسول خدا (ص) آمد و به آن حضرت عرض كرد: من در بيرون مدينه به سر مي‌برم و شتر و گوسفند دارم كه نمي‌توانم همه شب در مدينه حاضر شوم. دوست دارم شبي را به من معرفي كني تا آن شب را به مدينه بيايم و در نماز و عبادت حاضر باشم . حضرت او را به نزد خود فراخواند و به طور در گوشي آن شب را معرفي كرد.
آن مرد نيز وقتي شب‌هاي بيست و سوم ماه رمضان فرا مي‌رسيد، با همه خانواده و فرزندان و غلامان به مدينه مي‌آمد و آن شب را مي‌ماند و صبحگاهان به منزل خويش بر مي‌گشت.
همچنين در روايت ديگري نقل شده است كه رسول خدا(ص) در شب بيست و سوم ماه رمضان به سر و روي خانواده‌اش آب مي‌پاشيد تا به خواب نروند ( و از فضيلت اين شب بهره بگيرند)
روايات متعدد ديگري نيز داريم كه مي‌گويد: شب قدر، شب بيست و سوم است. مرحوم “علامه مجلسي” نيز در كتاب “زادالمعاد” مي‌گويد:"‌اكثر احاديث معتبر دلالت دارد كه شب بيست و سوم، شب قدر است".
اعمال شب بیست و سوم
اول- غسل که یکی در اول شب و یک غسل هم در آخر شب سفارش شده است.
دوم- تاکید بر شب زنده داری؛ امیرمومنان (ع) فرمود: پیامبر خدا در دهه آخر ماه رمضان، بستر خود را جمع می کرد و کمرش را می بست و شب بیست و سوم، خانواده خود را بیدار می کرد و در آن شب، به صورت خفتگان، آب می پاشید.
همچنین در روایتی آمده است که فاطمه زهرا (س) نمی گذاشت که کسی از خانواده اش در شب بیست و سوم بخوابد و خواب آنان را با کم خوردن درمان می کرد و از روز برای آن شب، آماده می شد و می فرمود محروم، کسی است که از خیر آن بی بهره بماند.
سوم- تاکید بر زیارت امام حسین (ع)؛ امام رضا (ع) فرمود: کسی که در ماه رمضان، امام حسین (ع) را زیارت می کند؛ مواظب باشد که نزد قبر آن امام بودن را در شب شب بیست و سوم از دست ندهد؛ شبی که امید است شب قدر باشد.
چهارم- خواندن سوره های عنکبوت، روم و دخان؛ امام صادق (ع) خطاب به ابوبصیر فرمود: هر کسی سوره های عنکبوت و روم را در شب بیست و سوم ماه رمضان بخواند؛ به خدا قسم او از اهل بهشت است و هرگز در این سخن استثنا نمی کنم و نمی ترسم که خداوند، در این سوگند گناهی بر من بنویسد. این دو سوره نزد خداوند، جایگاهی والا دارند.
پنجم ـ خواندن هزار بار سوره قدر؛ امام صادق (ع) فرمود: اگر کسی در شب بیست و سوم ماه رمضان، هزار بار سوره قدر را بخواند؛ در حالی صبح خواهد کرد که یقین او، با اعتراف به آنچه مخصوص ماست استوار خواهد بود و این نیست، مگر به سبب آنچه در خواب خود می بیند.
ششم - دعا برای امام زمان (ع)، از امامان معصوم (ع) نقل شده است که این دعا را در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان در حال سجده، ایستاده، نشسته و در همه حالات تکرار می‌کنی و نیز در همه اوقات این ماه و هر قدر که می‌توانی و هر موقع از دوران زندگی‌ات به یادت آمد می‌خوانی.
بعد از تمجید خدای و درود بر پیامبر(ص) می‌گویی اللّهم کن لولیک الحجة بن الحسن، فی هذه الساعة و فی کل ساعة، ولیا و حافظا، و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتی تسکنه ارضک طوعا و تمتعه فیها طویلا.

اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ فَضْلَكَ وأنـْزِل علیّ فیهِ بَرَكاتِكَ وَوَفّقْنی فیهِ لِموجِباتِ مَرْضاتِكَ واسْكِنّی فیهِ بُحْبوحاتِ جَنّاتِكَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ المُضْطَرّین.
خدایا در این روز (ماه) به روی من درهای فضل و کرمت را بگشا( درهای فضل و کرمت را به روی من بگشا)، و برکاتت را بر من نازل فرما، و بر موجبات رضا و خشنودین موفقم بدار، و مرا در وسط بهشت مسکن ده، ای اجابت کننده دعوت مضطرین.
******************
اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ فَضْلَكَ
ابواب فضل: ابواب جمع باب، درب- درب ها(درها)؛ فضل لطف بیش از حد خدا می باشد، لذا عطا، روزی و لطف به اندازه، فضل محسوب نمی شود.
درب، چیزی که مانعه ایجاد می کند و قفل می شود، لذا نیاز به کلید دارد، کلید هم باید مخصوص خودش باشد تا باز کند.
فضل و کرم خداوند هم هدایت به صراط مستقیم است.
این در فضل و رحمت همیشه باز است، برای همگان باز است، یعنی هدایت همیشه و برای همه ممکن است؛ حالا این خود ما هستیم که باید تصمیم بگیریم که آیا از این در وارد شویم یا نه؟ همه چیز دست خود ماست. (گر گدا کاهل بود… تقصیر صاحب خانه چیست؟)
ولی ما از خدا می خواهیم که تو برای ما این در را بگشا، خودت توفیق بده.
انسان خودبخود استحقاق فضل خدا را ندارد؛ زیرا اولا معرفت ما نسبت به او بسیار ناچیز است، ثانیا ما در همه کارها نیاز به توفیق و کمک او داریم. و اگر فضل خداوند نباشد هرآینه از خاسرین خواهیم بود. فَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ، بقره/64
این درب چطور باز و بسته می شود؟ نساء/83 وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا؛ اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، جز عده کمی، همگی از شیطان پیروی می کردید و گمراه می شدید.
پس: 1- با خشم و غضب الهی این در بسته می شود. 2- با رضا و خشنودی باز می شود. لذا این در به سوی ما باز است، خدا این کار را کرده است.
چه زمانی خداوند خشم و غضب می کند؟ پیروی از شیطان کردن و غیره. وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ، بقره/168؛ در فضل الهی قفل می شود که نتیجه آن جهنم است.
از آن طرف فضل و رضایت الهی، عبادت و بندگی است و هدایت به صراط مستقیم است. وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلَامِ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ، یونس/25
در یک کلام: شاه کلید درهای بهشت و جهنم، جلب رضایت الهی است.
وأنـْزِل علیّ فیهِ بَرَكاتِكَ- نزول برکات
نعمت با ثبات و استقرار را برکت گویند. خیلی ها امکانات فراوانی دارند و ظاهرا نعمت الهی دارند ولی بخاطر فساد و تباهی و غیره بی برکتند، یعنی ثبات ندارد، از بین می رود.
امروزه گاهی دیده می شود که کسانی که اهل دین نیستند، توفیقشان بیشتر است، چندبار مکه و کربلا می روند، مال و اموال زیادی دارند، یا بی حجاب ها، اهل گناه و غیره وضعشان بهتر است، زندگی و جایگاهشان بهتر است؛ چرا؟ خداوند در آیه 85 سوره توبه می فرماید: وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ، مبادا اموال و فرزندانشان مایه شگفتی تو گردد، ( این برای آنها نعمت نیست، بلکه) خدا می خواهد آنها را به این وسیله در دنیا عذاب کند و جانشان برآید، (یعنی می میرند) درحالی که کافرند. (استدراج)
اگر نعمت ها با عبادت و اطاعت همراه باشد برکات است و مایه نجات.
برکات یا مادی و همان همه مایحتاج زندگی انسان است، یا معنوی که وسیله تقرب و هدایت است، وقتی در فضل و رحمت باز شد، برکات او نازل می شود. وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ، اعراف/96
وَوَفّقْنی فیهِ لِموجِباتِ مَرْضاتِكَ
موجبات و عوامل رضایت چیست؟ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ، آل عمران/132
اگر اطاعت خدا و اهل بیت(ع) باشد، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ، مائده/119 می شود.
در نهایت نتیجه همه اینها، واسْكِنّی فیهِ بُحْبوحاتِ جَنّاتِكَ، می شود. وسط بهشت که جایگاه اولیاء الهی است.

روز بیست و یکم
اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِكَ دلیلاً ولا تَجْعَل للشّیْطان فیهِ علیّ سَبیلاً واجْعَلِ الجَنّةِ لی منْزِلاً ومَقیلاً یا قاضی حَوائِجَ الطّالِبین.
خدایا قرار بده برایم در آن به سوى خوشنودی‌هایت راهنمایى و قرار مده شیطان را در آن بر من راهى و قرار بده بهشت را برایم منزل و آسایـشگاه، اى برآورنده حاجت‌هاى جویندگان
****************
اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِكَ دلیلاً - خشنودی خدا- دلیل و راهنما
1- تمام کارها و اعمال و طاعات و عبادات ما برای جلب رضایت و خشنودی خداوند است؛ والا نه تنها بیهوده، بلکه خسران است؛ زیرا رضا و خشنودی خود مقامی والاست.
2- آیا برای رسیدن به مقام رضا (مَرْضاتِكَ) نیاز به دلیل و راهنماست؟ آن دلیل چیست یا کیست؟ چگونه می توان به آن رسید؟
3- چگونه شیطان بر انسان مسلط می شود؟ چگونه می شود با شیطان مقابله و مبارزه کرد؟ آیا می شود جلوی نفوذ و تسلط شیطان را گرفت؟
4- بهشت چیست؟ و از آن کیست؟چگونه بهشتی شویم؟
رسیدن و قرب به خدا، بدون دلیل، راهنما و وسیله، امکان ندارد، (وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ، مائده/35)، و الّا شناخت و معرفت بدست نمی آید. و در نتیجه قرب و تقرب اتفاق نمی افتد؛ لذا الهی شدن انسان بی معنا می شود، چون فاصله ما با خدا بسیار زیاد است و طی این مرحله بی همرهی حضر نباید کرد.
طی این مرحله بی همرهی خضر مکن ظلمات است بترس از خطر تنهایی
پس هم فاصله زیاد است و هم ظلمات است و خطر در کمین و گمراهی در پیش؛ پس نیاز به وسیله راهنمای راهگشا، حتمی و صددرصدی است.
آیا انسان، قدرت تشخیص و انتخاب دلیل، راهنما و وسیله را دارد؟ اولا انسان به ماهو انسان چون مادی، ظلوم و جهول است، نه! (إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا، احزاب/72)؛ ثانیا به وسیله واسطه های الهی مامور بر انسان از قبیل پیامبران و حجج الهی، بله!
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ: بیان نیازمندی هر روز ماست، و بیان هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا، (انعام/153)، تبیین و تعیین دلیل و حجت الهی است. روایات أنا حجه الله، نحن حجه الله، نحن حجج الله و یا حجه الله علی خلقه و غیره، وجود دلیل و راهنمای الهی را برای ارشاد و هدایت مردم، ثابت می کند، تا به مقام قرب و رضا برسند.
رضا و خشنودی خداوند با تمسک به دلیل و وسیله در إنّ الله یرضی لِرضاها (فاطمه) محقق می شود.
خداوند از چه کسانی راضی و خشنود است؟ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (مائده/119) از کسانی که از خدا راضی اند.
در روایات آمده اگر می خواهید بدانید خداوند از شما راضی است یا نه، به قلبتان نگاه کنید، ببینید آیا از خدا راضی هستید یا نه!
رضایت از خدا یعنی چه؟ این که ما نسبت به خدا هیچ حرفی نداشته باشیم، گلایه و انتقاد نداشته باشیم، در صورتی که ما علاوه بر گلایه و نق زدن، گاهی به خدا پیشنهاد و راهکار هم می دهیم، از خدا توقع داریم و می خواهیم خواسته و منافع ما را تامین کند.
اگر راضی به رضای خدا باشیم، هر آنچه خدا کرد و پسندید، مطلقا سر تسلیم فرود می آوریم و به مقام قرب می رسیم و رضوان الهی هم محقق خواهد شد.
مهم ترین و بزرگترین پاداش الهی به انسان، رضایت پروردگار است. (وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ، توبه/72) و حتی در بهشت هم رضوان الهی نباشد، نه تنها لذتی ندارد بلکه عذاب خواهد بود.

صفحات: 1· 2