حوزه های علمیه بهترین مرکز برای ترویج فرهنگ و نشر آموزه های دینی می باشند
با توجه به این که حوزه های علمیه بهترین مرکز برای ترویج فرهنگ و نشر آموزه های دینی می باشند؛ لذا تاسیس این مراکز به خصوص حوزه خواهران در تمام شهرها ضروری است.
حجت الاسلام مهدوی امام جمعه شیرگاه در نشست با مدیریت حوزه علمیه خواهران مازندران بیان کرد: با توجه به این که حوزه های علمیه بهترین مرکز برای ترویج فرهنگ و نشر آموزه های دینی می باشند؛ لذا تاسیس این مراکز به خصوص حوزه خواهران در تمام شهرها ضروری است.
وی افزود: خواهران طلبه به دلیل ویژگیهای ذاتی شان، دارای دغدغه و نظم بیشتری می باشند؛ لذا می توانند نقش موثرتری در تربیت و هدایت جامعه داشته باشند.
امام جمعه شیرگاه تصریح کرد: با توجه به تمایل بانوان به حضور در جلسات خانگی مذهبی، ضروری است عده ای از خواهران با تحصیل در حوزه های علمیه به عنوان کارشناسان امور دینی اداره این جلسات را بر عهده گرفته و معارف ناب اسلامی را به اطلاع این بانوان که مادران جامعه دینی ما هستند رسانده و از انحرافات خرافی و غیرمذهبی این جلسات جلوگیری نمایند.
وی در ادامه اعلام کرد: در عصر حاضر که از یک طرف دشمنان در یک جنگ نرم هدفمند، همه دست به دست هم داده اند تا اسلام ناب محمدی و فرهنگ شیعی را در جهان حذف نمایند و از طرفی عده ای با بی توجهی به این ناتوی فرهنگی زمینه را برای نفوذ دشمن فراهم می کنند؛ پیگیری مدیریت حوزه های علمیه خواهران برای ایجاد مراکز علمی مذهبی جهت توسعه و ترویج فرهنگ و ارزشهای دینی و مبارزه با تهاجمات فرهنگی دشمن قابل تحسین می باشد.
حجت الاسلام مهدوی خاطر نشان کرد: شهرستان شیرگاه که مفتخر به علمایی چون آیت الله صالحی مازندرانی، آیت الله شهید قاسمی و… می باشد؛ با وجود عدم توانمندی مالی، دارای شرایط مستعدی برای ایجاد مدرسه علمیه خواهران می باشد؛ ما هم قول مساعد خواهیم داد در این وادی از هیچ کوششی دریغ نکرده و از برنامه های مدیریت حوزه علمیه خواهران مازندران در خصوص تاسیس مدرسه علمیه در این شهرستان حمایت نموده و پیگیری های لازم را انجام دهیم

حجت الاسلام و المسلمین علی غفاری مدیر حوزه علمیه خواهران مازندران در دیدار با امام جمعه شیرگاه بیان کرد: وجود حوزه علمیه خواهران مازندران با 21 مدرسه علمیه و بیش از 4 هزار طلبه در این استان، یک ظرفیت عظیمی است که می تواند منشا برکات و خدمات ارزنده ای در مازندران باشد.
وی افزود: با توجه به این که سیاست مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران کشور این است که در هر شهرستان حداقل یک مدرسه علمیه بانوان ایجاد شود؛ لذا برنامه ما پیگیری تاسیس در مناطقی است که شرایط مساعد برای احداث مدرسه علمیه را دارا می باشند؛ که در حال حاضر در چند شهرستان از جمله شیرگاه، رامسر، گلوگاه، نور و عباس آباد این امر در حال بررسی و اقدام می باشد.
مدیر حوزه علمیه خواهران مازندران اعلام کرد: شیرگاه از جمله مناطقی است که تا چندی پیش با وجود برخی زمینه های مساعد، به دلیل شهرستان نبودن، شرط ایجاد مدرسه خواهران را دارا نبود(نداشت) که الحمدالله با تبدیل این شهر به شهرستان این مانع از بین رفته است؛ لذا تلاش مدیریت حوزه علمیه خواهران مازندران بر این است که به زودی با حمایت امام جمعه و همکاری علما و مسئولین دینی و فرهنگی شیرگاه، مدرسه علمیه خواهران را در این شهرستان تاسیس و زمینه را برای تحصیل بانوان علاقمند به تحصیل در حوزه علمیه فراهم نماید
حجت الاسلام غفاری در پایان خاطر نشان نمود: حوزه علمیه خواهران دارای ساز و کار مشخصی در خصوص تاسیس و حمایت از مدارس علمیه می باشد و قطعا از تمام مدارس علمیه خواهران در کشور حمایت مادی و معنوی می نماید

اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِكَ دلیلاً ولا تَجْعَل للشّیْطان فیهِ علیّ سَبیلاً واجْعَلِ الجَنّةِ لی منْزِلاً ومَقیلاً یا قاضی حَوائِجَ الطّالِبین.
خدایا قرار بده برایم در آن به سوى خوشنودی‌هایت راهنمایى و قرار مده شیطان را در آن بر من راهى و قرار بده بهشت را برایم منزل و آسایـشگاه، اى برآورنده حاجت‌هاى جویندگان
****************
اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِكَ دلیلاً - خشنودی خدا- دلیل و راهنما
1- تمام کارها و اعمال و طاعات و عبادات ما برای جلب رضایت و خشنودی خداوند است؛ والا نه تنها بیهوده، بلکه خسران است؛ زیرا رضا و خشنودی خود مقامی والاست.
2- آیا برای رسیدن به مقام رضا (مَرْضاتِكَ) نیاز به دلیل و راهنماست؟ آن دلیل چیست یا کیست؟ چگونه می توان به آن رسید؟
3- چگونه شیطان بر انسان مسلط می شود؟ چگونه می شود با شیطان مقابله و مبارزه کرد؟ آیا می شود جلوی نفوذ و تسلط شیطان را گرفت؟
4- بهشت چیست؟ و از آن کیست؟چگونه بهشتی شویم؟
رسیدن و قرب به خدا، بدون دلیل، راهنما و وسیله، امکان ندارد، (وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ، مائده/35)، و الّا شناخت و معرفت بدست نمی آید. و در نتیجه قرب و تقرب اتفاق نمی افتد؛ لذا الهی شدن انسان بی معنا می شود، چون فاصله ما با خدا بسیار زیاد است و طی این مرحله بی همرهی حضر نباید کرد.
طی این مرحله بی همرهی خضر مکن ظلمات است بترس از خطر تنهایی
پس هم فاصله زیاد است و هم ظلمات است و خطر در کمین و گمراهی در پیش؛ پس نیاز به وسیله راهنمای راهگشا، حتمی و صددرصدی است.
آیا انسان، قدرت تشخیص و انتخاب دلیل، راهنما و وسیله را دارد؟ اولا انسان به ماهو انسان چون مادی، ظلوم و جهول است، نه! (إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا، احزاب/72)؛ ثانیا به وسیله واسطه های الهی مامور بر انسان از قبیل پیامبران و حجج الهی، بله!
اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ: بیان نیازمندی هر روز ماست، و بیان هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا، (انعام/153)، تبیین و تعیین دلیل و حجت الهی است. روایات أنا حجه الله، نحن حجه الله، نحن حجج الله و یا حجه الله علی خلقه و غیره، وجود دلیل و راهنمای الهی را برای ارشاد و هدایت مردم، ثابت می کند، تا به مقام قرب و رضا برسند.
رضا و خشنودی خداوند با تمسک به دلیل و وسیله در إنّ الله یرضی لِرضاها (فاطمه) محقق می شود.
خداوند از چه کسانی راضی و خشنود است؟ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (مائده/119) از کسانی که از خدا راضی اند.
در روایات آمده اگر می خواهید بدانید خداوند از شما راضی است یا نه، به قلبتان نگاه کنید، ببینید آیا از خدا راضی هستید یا نه!
رضایت از خدا یعنی چه؟ این که ما نسبت به خدا هیچ حرفی نداشته باشیم، گلایه و انتقاد نداشته باشیم، در صورتی که ما علاوه بر گلایه و نق زدن، گاهی به خدا پیشنهاد و راهکار هم می دهیم، از خدا توقع داریم و می خواهیم خواسته و منافع ما را تامین کند.
اگر راضی به رضای خدا باشیم، هر آنچه خدا کرد و پسندید، مطلقا سر تسلیم فرود می آوریم و به مقام قرب می رسیم و رضوان الهی هم محقق خواهد شد.
مهم ترین و بزرگترین پاداش الهی به انسان، رضایت پروردگار است. (وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ، توبه/72) و حتی در بهشت هم رضوان الهی نباشد، نه تنها لذتی ندارد بلکه عذاب خواهد بود.
بالاترین سعادت عاشق، رضایت معشوق است.
آیا انسان مومنِ عاشق؛ جز خدا می بیند و می اندیشد؟ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ، (ذاریات/56) أی لِیَعرفون، باید بشناسد تا عاشقی کند؛ و الا إِلَّا لِيَعْبُدُونِ، طمعاً الجنّه و خوفاً للنّار که ارزشی ندارد؛ و رسیدن به این مقام قطعا توفیق می خواهد.
در نهایت، اگر رضایت و خشنودی الهی بالاترین پاداش است، قطعا ناخشنودی و غضب الهی بالاترین و سخت ترین عذاب است.
به تجلی این مقام (مقام رضوان) دقت کنید: امام حسین(ع) در قتلگاه: الهی رضاً بقضائِک، تسلیماً لأمرک، لا معبودَ سِواک! و حضرت زینب(س) بعد از آن همه مصیبت و بلا: و ما رأیتُ الا جَمیلاً!
ولا تَجْعَل للشّیْطان فیهِ علیّ سَبیلاً- تسلط شیطان بر انسان
خدایا کاری کن که شیطان بر من راه پیدا نکرده، نفوذ نکند و مسلط نشود.
دقت کنید شیطان برای راه پیدا کردن، نفوذ، گمراهی و تسلط بر انسان قسم خورده، فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ، (ص/82) پس شیطان دست بردار نیست؛ إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِين، (ص/83) بنده مخلَص، رهیده از بند و چنگ شیطان است.
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ، (حجر/42) به شرطی که انسان جزو عبادی باشد و الا، إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ، (حجر/42).
و إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ، (نحل/100)
راه مبارزه با شیطان، در یک جمله، انجام واجبات و ترک محرمات است.
واجْعَلِ الجَنّةِ لی منْزِلاً ومَقیلاً- بهشت و مقامات آن
بهشت را منزل من، محل آسایش من و آرامشگاه (محل آرامش) من قرار بده.
درخواست ورود و دخول به بهشت، بطوری که منزل و مقیل من باشد، یعنی لذت موقت نه، بلکه خلود، جاودانگی و ماندگاری که در آن در آسایش و آرامش باشم؛ چون بهشت و جهنم دخول و خلود دارد و آنچه مهم است خلود و جاودانگی در بهشت است؛ و جهنم نیز مهم به همان مقدار، وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا، (مریم/71) باشد و لاغیر.
اگر انسان خودش باشد و خودش، بدون دلیل و وسیله، هرگز روی خوش را نمی بیند و جهنم قطعی و بهشت آرزوی دست نیافتنی خواهد بود، چون اعمال ما به اندازه بال مگسی ارزش ندارد؛ چه رسد به اینذکه تقدیم خدا و جبران نعمت ها باشد. لذا شایستگی بهشت ایجاد نمی شود الا به لطف پروردگار و شفاعت اهل بیت(ع) که دلیل و راهنمای ما هستند.

اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ الجِنانِ واغْلِقْ عَنّی فیهِ أبوابَ النّیرانِ وَوَفّقْنی فیهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ یا مُنَزّلِ السّكینةِ فی قُلوبِ المؤمِنین.
خدایا بگشا برایم در آن درهاى بهشت و ببند برایم درهاى آتش دوزخ را و توفیقم ده در آن براى تلاوت قرآن اى نازل‌كننده آرامش در دلهاى مؤمنان.
**********************
اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ الجِنانِ واغْلِقْ عَنّی فیهِ أبوابَ النّیرانِ
جنان: جنت، درهای بهشت. نیران: آتش دوزخ، درهای دوزخ .
اللهم افتح: بگشای، أغلق: ببند
چرا از خدا در این دعا می خواهیم درب را باز کند یا ببندد؛ مگر بهشت یا جهنم جلوی ماست؟
در حال حاضر بهشت و جهنم جلوی ما نیست و ما الان نمی خواهیم وارد آن شویم؛ ولی در واقع، اولا: ما همین حالا بهشت و جهنم را می سازیم، ثانیا: با اعمالمان، در بهشت یا جهان را برای خود باز یا بسته می کنیم؛ لذا إفتح و أغلق یعنی خدایا گناهان مرا ببخش، مرا پاک کن، خیرات و حسنات مرا زیاد کن، توفیق عبادت و ترک معصیت به من بده، در مجموع آنچه باعث خشنودی توست و باعث دخول و خلود در بهشت است، در انجام آن توفیقم ده و موفقم بدار و آنچه باعث دخول و خلود در جهنم می شود مرا از آن دور نگه دار؛ و این یعنی در بهشت را به سویم باز کن و در جهنم را ببند
گناهکار به بهشت نمی رود، جهنمی است. ” أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ يُحَادِدِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا” (توبه/63) آیا نمی دانند که هرکس با خدا و رسولش دشمنی کند آتش جهنم برای اوست که در آن جاودان خواهد ماند.
پس پیروی یا عدم پیروی از خدا و رسول و اهل بیت(ع) درها را باز یا بسته می کند.
إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا (احزاب/57) همانا کسانی که خدا و رسول او را اذیت و آزار کنند، خداوند آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و از رحمت خویش دور می دارد و برای آنها شکنجه خوارکننده ای فراهم کرده است. لذا دوستی اهل بیت، خشنودی خداوند و بهشت و دشمنی اهل بیت، غضب الهی و جهنم را به دنبال دارد و علاوه بر لعن الهی، عذاب مخصوص در انتظارشان است.
حالا ما با کارهایمان می توانیم موجب خشنودی امام زمانمان(عج) شویم یا خدای ناکرده موجب ناراحتی ایشان شویم.
أبوابَ الجِنانِ و أبوابَ النّیرانِ
1- معلوم می شود بهشت و جهنم چندتا درب دارد؛ بهشت 8 باب و جهنم 7 باب دارد و این نشان می دهد که رحمت الهی بیشتر است؛ و بیشتر انسان ها بهشتی و کمتر جهنمی اند..
2- از خدا می خواهیم همه درها را باز یا ببندد. که الف) از هر دری که خواستیم، بتوانیم وارد شویم؛ یعنی همه خوبی ها را انجام دهیم. ب) از هیچ دری نتوانند ما را وارد جهنم کنند یعنی هیچ نوع بدی را انجام ندهیم.