به منظور گرامیداشت یاد وخاطره بنیانگذار وحدت حوزه ودانشگاه شهید آیت الله دکتر مفتح نشستی با عنوان “نقش وتاثیر وحدت حوزه و دانشگاه در جامعه ، ویژه طلاب و فارغ التحصیلان، در مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س) تنکابن برگزار شد.
حجت الاسلام شاکریان که خود نیز از اولین مجریان این واقعه مهم وتاریخی بودند با یاداوری آن خاطره های ماندگار طی سخنانی اظهار داشت: آن زمان در مراکز علمی ترکیبی از دانش های دینی و علوم طبیعی آموزش داده می شد و شالوده آنها برتعالیم قرآنی، سنت نبوی، برتری آخرت بر دنیا ، التزام عملی به قوانین دینی واحکام شرعی استواربود .اولین گام که استعمار برای تفکیک این دو نهاد حوزه ودانشگاه برداشت ،تفکیک علوم دینی از علوم غیردینی بود آنان علوم دانشگاهی را علوم جدید و علوم حوزوی را علوم قدیم نامیدند وآنقدر این شعار را سردادند که این دو گروه از یکدیگر گریزان و بدبین شدند.
وی خاطر نشان کرد: بدیهی است وحدت راستین حوزه ودانشگاه به معنای اختلاط این دو سیستم نمی باشد بلکه آنچه غالبا ناظر به معنای این وحدت است، قرابت فرهنگ حاکم برآنان می باشد.برای رسیدن به وحدت واقعی که از اصل استقلال علمی و فرهنگی در مقابل تهاجم تبلیغی شرق و غرب صیانت کند باید موانع بازدارنده را برطرف کرد، و با دادن تغذیه صحیح فکری و عقیدتی به دانشجویان و طلاب و پاسخگویی روشن به شبهات آنان ، تفکرات غلطی را که به روح این وحدت مقدس آسیب وارد میکند از میان برداریم.
اولین گام که استعمار برای تفکیک دو نهاد حوزه ودانشگاه برداشت، تفکیک علوم دینی از علوم غیردینی بود
با شعر زیبای شیخ بهایی به روزم یادت نره بهم سر بزن.
تا منزل آدمی سرای دنیاست
کارش همه جرم و کار حق، لطف و عطاست
خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود
سالی که نکوست، از بهارش پیداست