برگزاری کرسی آزاد اندیشی «بررسی محدوده ارتباط با نامحرم در روابط اجتماعی از منظر اسلام وعرف » در مدرسه علمیه الزهرا(س) محمودآباد.
کرسی آزاد اندیشی با موضوع « بررسی محدوده ارتباط با نامحرم در روابط اجتماعی از منظر اسلام وعرف » در مدرسه علمیه الزهرا(سلام الله علیها) محمودآباد برگزارگردید.
خانم نیکزاد معاون پژوهش مدرسه علمیه الزهرا(سلام الله علیها) محمودآباد ، با اشاره به هدف برگزاری این کرسی بیان کرد: بالا بردن آگاهی طلاب نسبت به اهمیت مساله مورد بحث و تبیین مصادیق آن در جامعه و چگونگی برخورد با این مساله با توجه به هجمه همه جانبه کشورهای معاند غربی –آمریکایی با اسلام در ایران، از طریق عادی سازی روابط بانامحرم به بهانه روشنفکری وبا فرهنگ بودن و…..به گونه ای که امروزه شاهد بی تفاوتی عده ای از مردم کشورمان نسبت به این مساله هستیم از جمله اهداف ما در برگزاری این کرسی است و ما به عنوان طلبه باید به دنبال پیدا کردن راه حلی برای حل این معضل اجتماعی جامعه باشیم.
خانم علمدار ، محقق و کارشناس دینی به عنوان ارائه کننده بحث با اشاره به محدوده ارتباط با نامحرم در روابط اجتماعی این چنین بیان اظهار کرد:
این کرسی سعی دارد به برخی سوالات در زمینه ارتباط با نامحرم پاسخ دهد از جمله این که چه تعداد از پسران و دختران ما درگیر این ارتباط هستند؟ چند نوع ارتباط داریم و از چند سالگی معمولا ارتباط با نامحرم شروع می شود؟
وی افزود: حدود 70 درصد دختران و پسران ما ، به علت کششی که در نوجوانی و جوانی به جنس مخالف در افراد وجود دارد احساس نیاز به جنس مخالف داشته و درگیر این ارتباطات هستند. البته در گذشته ارتباط با نامحرم به صورت مخفیانه وپنهانی بوده؛ اما اکنون شاهدیم که بدون هیچ اباهی از این ارتباط صحبت می کنند به گونه ای که بار منفی از این ارتباط گرفته شده و طبق آمار گرفته شده در سال 1393 ارتباط جوانان نامحرم با یکدیگر 30 درصد افزایش داشته است و به سطح نوجوانان راهنمایی رسیده است.
این کارشناس حوزوی ادامه داد: متاسفانه خانواده ها و والدین نسبت به این مساله مهم کمی بی تفاوت شده و این ارتباط وارد عرف جامعه ماشده و شرع را تحت تاثیر خود قرار داده است و اگر فکری به حال این وضع جامعه نشود با بحران روبرو خواهیم شد.
وی تصریح کرد: وظیفه حوزه های علمیه است با آگاه سازی خانواده ها وجوانان از عواقب خطرناک دنیوی و اخروی این ارتباطات، به دنبال راه حلی برای ازبین بردن این مشکل باشند؛ .چرا که اگر این ارتباطات، درست مدیریت نشده و فرزندان نحوه صحیح ارتباط با نامحرم را آموزش نبینند؛ قطعا دچار افراط و در نهایت انحراف می شوند.
علمدار با اشاره به اجتماعی بودن انسان و نیاز به ارتباط با دیگران،گفت: اگر ارتباطات برپایه هویت و ارزش اخلاقی باشد، موجب می شود شخصیت افراد به درستی شکل گرفته و این ارتباط مشکلی ندارد. بحث برسر نحوه ارتباط با نامحرم است که اگر صحیح و برطبق موازین احکام شرعی نباشد، مشکل ایجاد می کند .
وی بااشاره به واقعه آندلس در اسپانیا اعلام کرد: مساله دیگری که جامعه امروز ما با آن درگیر است مساله دوستی های اجتماعی است که شکل تکامل یافته دوست دختر و دوست پسر می باشد. در حقیقت دشمنان می خواهند با بهانه با فرهنگ و باکلاس بودن، مساله حیا ،که در ارتباطات حرف اول را می زند کمرنگ کنند .
خانم نصیری به عنوان منتقد این کرسی بیان کرد: به نظر می رسد با توجه به نگاهی که در برخی از افراد در عرف جامعه ما وجود دارد، امروزه با داشتن روابط اجتماعی بالا می توان در اجتماع موفقیت بیشتری در کسب و کار داشت و محبوبیت و مقبولیت بیشتری برای افراد در زمینه های مختلف، از جمله پیدا کردن شغل مناسب ، ازدواج خوب و به هنگام ، داشتن مشتری بیشتر کسب و کار و… حاصل می شود،
وی افزود: در ارتباطات با نا محرم نیازی به این همه سخت گیری نیست و نباید خشک مقدس بود چرا که نظر اسلام این است که، مومن باید خندان ، بشاش و اهل مزاح و شوخی باشد.
خانم یزدان پناه استاد اخلاق حوزه اظهار کرد: از نظر شرع مقدس اسلام، ارتباط و سخن گفتن با نامحرم منع نشده اما بیان شده که تحریک آمیز نباشد، چرا که با توجه به آیه قرآن برخی از مردان قلب مریضی دارند.
وی تاکید کرد: الگو سازی که در فیلم ها، سریال ها و تبلیغات ما، از ارتباطات اجتماعی نشان می دهد در بسیاری موارد از حدود شرعی و اسلامی خارج شده و ضد فرهنگ اسلامی ماست و متاسفانه فرهنگ کشور با توجه به فیلم ها وسریالهای تلویزیونی داخلی و همچنین شبکه های ماهواره ای در معرض تغییر سبک زندگی افراد به سبک زندگی غربی است که این، نیاز به کار فرهنگی جدی دارد.
استاد حوزه خواهران خاطر نشان کرد: باید سطح آگاهی های خانواده ها ومخصوصا مادران را در این زمینه بالا ببریم چرا که کار اصلی تربیت بر عهده مادران و زنان جامعه است بنا براین باید مهارت های لازم در این خصوص را فرا گرفته و به زنان جامعه مان انتقال دهیم؛ همچنین رعایت بعضی چیز ها را برای خود اصل قرار دهیم و برای قرب بیشتر به خدا خود را ملزم به انجام آنها کنیم.