اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِكَ الى دارِ القَرارِبالهِیّتَكِ یا إلَهَ العالَمین.
خدایا مرا به همراهی نیکان موفق کن، و از رفاقت اشرار دور گردان، به رحمتت مرا در بهشت منزل ده، به خداوندیت ای خدای عالمیان.
***********
اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ
ابرار کسانی هستند که اعمال نیکو را بدون در نظر گرفتن نفعی برای خود انجام می دهند و به دنبال جزاء، پاداش و تشکر نیستند، و هیچ چیزی برای خودشان نمی خواهند، چون ایمان به خدا، رسول و روز جزاء دارند و خود را مملوک خدا دانسته، لذا اراده خدا را بر اراده خود مقدم می دارند.
لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (بقره/177) این آیه 15 صفت برای ابرار برشمرده است که عبارتند از: ایمان به خدا، ایمان به قیامت، ایمان به فرشتگان، ایمان به قرآن، ایمان به پیامبران، نیت خالص برای رضای خدا، انفاق به خویشان، کمک به یتیمان، کمک به فقیران، کمک به رهگذران، آزاد نمودن بنده، اقامه نماز، پرداخت زکات، وفای به عهد، صبر در برابر شدائد.
وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ
رفیق بد شر است، شیطان، رئیس اشرار است و انسان را به کارهای زشت وسوسه می کند. (إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ، بقره/169) چرا؟ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (بقره/168) او دشمن آشکار شماست. چکار کنیم؟ وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ (بقره/168) از گام های شیطان پیروی نکنید، زیرا اگر پیروی کنید، جزو اشرار خواهید بود.
رفیق کیست؟ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا (نساء/69) کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، در روز رستاخیز همنشین کسانی خواهد بود که خدا نعمت خود را بر آنان تمام کرده، از پیامبران، صدّیقان، شهدا و صالحان؛ و آنها رفیق های خوبی هستند.
پس رفیق باید خداشناس، پیامبرشناس و غیره باشد. رفیق کسی است که وقتی انسان به او نگاه می کند، یاد خدا و قیامت بیفتد.
نگاه به چهره عالمان و بزرگان از آن جهت مستحب است که انسان به یاد خدا می افتد.
رفیق خوب انسان را اهل سعادت کرده و رفیق بد، موجب شقاوت و بدبختی می شود.
وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِكَ الى دارِ القَرارِ- بهشت برین
اگر همدیگر را به برّ و تقوا یاری دهید به دارالقرار می رسید. (وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ، مائده/2)
دارالقرار، محل آرامش است. (وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ، غافر/39)
چرا فقط بهشت دارالقرار است؟ چون انسان در دنیا به آرامش کامل و نهایی نمی رسد، ولی بهشت محل آرامش کامل است؛ البته انسان می تواند دنیا را دار القرار کند و پاداش داشته باشد. (أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ، رعد/28)