اللهمّ إنّي أسْألُكَ فيه ما يُرْضيكَ وأعوذُ بِكَ ممّا يؤذيك وأسألُكَ التّوفيقَ فيهِ لأنْ أطيعَكَ ولا أعْصيكَ يا جَوادَ السّائلين.
خدایا از تو می خواهم در این ماه، آنچه را که رضای تو در آن است، و پناه می برم به تو از چیزی که تو را اذیت می کند، و از تو توفیق می خواهم که اهل اطاعت تو باشم و عصیان نکنم، ای جود کننده سائلین.
**************
اللهمّ إنّي أسْألُكَ فيه ما يُرْضيكَ – جلب رضایت خدا
خدایا تقاضای ما، رضای توست.
جلب رضایت خدا با عمل به دستورات و اوامر او است.
اگر بنده عمل کرد، موجب رضایت و خشنودی می شود و اگر عمل نکرد، موجب خشم و غضب می شود.
حدیث قدسی: مَن عَرَفَ الله، فَأطاعَه، نجی، اطاعت با معرفت، باعث نجات می شود؛ وَ مَن عَرَفَ الشیطان، فَعصاه، خَلَصَ، مخالفت با معرفت، خلاصی می آورد.
پس شناخت خدا ، شناخت موجبات رضا و غضب او و محل به آن است.
چه چیزی باعث خشنودی خدا می شود؟ 1- اطاعت از دستورات، 2- تقوا، 3- تسلیم، 4- اخلاص، 5- استغفار زیاد، 6- فروتنی و تواضع، 7- کثرت صدقه و غیره.
آن وقت خدا به او مقام رضا می دهد که مقام بسیار بالایی است. (وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَر، توبه/72) مقام رضایت بزرگتر از همه چیز است و قابل وصف نیست.
برای این که بفهمیم خدا از ما راضی است یا نه، باید به دلمان رجوع کنیم، اگر ما از خدا راضی هستیم، قطعا خدا هم از ما راضی خواهد بود. اگر در مصیبت ها، گرفتاری، نداری، مریضی و غیره از خدا گله نکردیم، یعنی از او راضی هستیم، البته این، کار هرکس نیست و کیست که اصلا گله نکند؟
سوال یعنی درخواست و تقاضا؛ تا سوال و درخواست نباشد اجابتی در کار نیست؛ پس درخواست باید مطرح شود، تا جواب دریافت دریافت شود والّا از جواب خبری نیست لذا فرمود: أدعونی أستجب لکم( بقره/186)، بخوانید، مسالت کنید، تقاضا کنید تا خدا اجابت کند.
گاهی خداوند بدون سوال هم عطا می کند، (یا مَن یُعطی مَن لَم یسأله و من لم یَعرِفه) این مرحله بعدی است و زمانی است که سراسر زندگی انسان الهی باشد، در این صورت خداوند به لطف و کرمش، بدون درخواست به او می دهد.
البته اصلا خدا نیازی به سوال ندارد، چون عالماً بما فی الصدور است، ولی ادب بندگی اقتضا می کند که انسان تقاضا کند. سائل وقتی دم در خانه می آید، انسان عاطفه و احساسش گل می کند و سریع تر انفاق می کند و الا کی دلش بسوزد معلوم نیست.
اگر انسان اظهار بندگی کند، ابراز نیاز کند، خداوند سریع الاجابه است.
وأعوذُ بِكَ ممّا يؤذيك- دوری از عمل ناپسند
چیزهایی که خداوند از آنها منع کرده است ناپسند است، مثل دروغ، غیبت، تهمت و غیره؛ اینها باعث اذیت، خشم و غضب خدا می شود.
آیا خدا واقعا اذیت می شود؟ چون اذیت یعنی تاثیر منفی، آیا کارهای ما در خدا تاثیر می گذارد؟ قطعا تاثیر نمی گذارد و برایش فرقی نمی کند و منظور ناراضی بودن خدا از کار ماست. نه عبادت ما در او تاثیر می گذارد و نه نافرمانی ما.
یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ، (مائده/54)؛ اگر برگردید ضرر و زیانی به خدا نمی رساند.
وَلَا تَضُرُّوهُ شَيْئًا، (توبه، 39) هیچ زیانی به او نمی رسانید.
وأسألُكَ التّوفيقَ فيهِ لأنْ أطيعَكَ ولا أعْصيكَ – توفیق عبادت و ترک معصیت
توفیق الهی نیاز است تا انسان اهل اطاعت باشد به تعبیری اختیار عمل دست ماست، ولی توفیق آن دست خداست.
توفیق الهی یعنی خدا را اسباب را طوری فراهم و ردیف کند که انسان به سوی عمل صالح کشانده شود، یا بعضی از مقدماتی که در ارتکاب گناه لازم است را برای انسان فراهم نکند.
توفیق راه موفقیت است.
برعکس توفیق، خذلان است.