در دو سوره نور و احزاب به مساله حجاب، انواع آن و کیفیتش پرداخته شد.
عفاف، پاکدامنی را گویند؛ لذا برای رسیدن به پاکدامنی، پوشش و حجاب ضروری است
با تئجه به این که حجاب و عفاف باعث جلوگیری از بی عفتی شده و مانع هرزگی است؛ لذا حجاب مصونیت آور است.
واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ
قناعت موجب حفظ آبروی انسان می شود؛ لذا اگر قناعت و کفاف نباشد، انسان به بدبختی و بیچارگی رسیده و عزت و آبرویش می رود.
قناعت به حداقل اکتفا کردن و کفاف به حد کفایت بسنده کردن است.
قناعت موجب بی نیازی است؛ که حضرت علی(ع) فرمودند: طلبتُ الغِنی فَما وُجدتَ الّا بالقناعه، علیکم بالقناعه تسغنوا. یا در حکمت 371 فرودند: لاکنزَ أغنی مِن القناعه.
از پیامبر(ص) سوال شد: أُحِبِّ أن أکونَ أغنَی النّاس. قال(ص): کُن قَنِعاً تکُن أغنی الناس.
بهترین و بالاترین قناعت چیست؟ زید بن صوحان از حضرت علی(ع) پرسید: فأیُّ القُنوع أفضَل؟ قال(ع): القانعُ بما أعطاهُ الله؛ قناعت کردن به آنچه خداوند عطا کرده است.
انسان طمع ورز است که به طبع آن زیاده خواه شده و به حقوق دیگران تعرض می کند. حرص و طمع مخالف قناعت است؛ میان روح و جسم حریص تضاد وجود دارد لذا اگر نیاز مادی این شخص برطرف شود، همچنان روح به آن نیاز دارد و به دنبال ثروت اندوزی یا … می رود. در انسان قانع هماهنگی بین روح و جسم وجود دارد.
نسبت نیاز ها و درآمدها سه گونه است: الف) نیازها بیشتر از درآمد که نتیجه آن فقر است. ب) نیازها کمتر از درآمد یا درآمد بیشتر از نیازها که ثمره آن غنی است. ج) نیازها و درآمدها برابر که همان حد کفاف است.
مال و ثروت زیاد انسان را گرفتار می کند، از طرفی فقر و دست دراز کردن جلوی دیگران نیز موجب خواری و ذلت می شود، ولی قناعت به انسان عزت و آبرو می دهد.
واحْمِلنی فیهِ على العَدْلِ والإنْصافِ
عدل قرار دادن هرچیزی سرجای خودش است. ( العدلُ ما وضعَ الشیء فی محلّهِ) نقطه مقابل عدل، ظلم است.
خدایا کمکم کن تا عدل را در زندگی فردی و اجتماعی رعایت کنم، زیرا انسان بدون عدل و رعایت عدالت به انحراف کشیده شده و جامعه نیز به نابودی کشیده می شود.
الملکُ یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم؛ حکومت ممکن است با کفر استقرار و استمرار پیدا کند ولی با ظلم هرگز؛ لذا سبب سلامت و قوام جامعه، عدل است.
انصاف یعنی آنچه برای خود می پسندم برای دیگران هم بپسندم، حق را میان خود و دیگران نصف کنم و رعایت حال دیگران را بنمایم.
رعایت عدل و انصاف، در زبان و گفتار بسیار ساده، جذاب و شیرین، اما در مقام عمل سخت و تلخ است. امام صادق(ع) فرمودند: العدلُ احلی منَ الشّهد و ألیَنُ منَ الزَبَد و أطیَبُ ریحاً منَ المِسک(کافی ج2 ص147) عدل و دادگری شیرین تر از شکر، نرم تر از کره و خوشبوتر از هر مشکی است.
عدل که یکی از صفات خداوند است، بسیار عجیب و کاملا حساب شده براساس مصلحت و حکمت است که بسیاری از آنها برای ما قابل درک نیستند.
امِنّی فیهِ من كلِّ ما أخافُ- ایمنی از ترس
ترس انواع مختلفی از قبیل ترسیدن از دزد، قاتل، انسان شرور، ترس از اتفاقات بد و غیره دارد؛ این نوع ترسیدن خوب است، زیرا باعث می شود انسان خودش را آماده و مجهز کند تا بتواند مواظبت، مراقبت یا مقابله کند.
نوع دیگر ترس، ترسیدن از دشمن است، از آنجاییکه این ترس موجب انفعال در مقابل دشمن می شود، بد و مذموم است، لذا باید اعتماد به نفس را با ایمان، سلاح و صلاح افزایش دهیم و همواره آماده مبارزه با دشمن باشیم.
خدایا به من ایمنی بده یعنی طوری از من محافظت کن که اگر تهدیدم کردند، نترسم.
یکی از تهدیدها، تهدید شیطان است، لذا از خدا می خواهیم ما را در مقابل خطر وسوسه شیطان، خطر سقوط در دام گناه، خطر رسوایی و غیره محافظت نماید.
آمنّی یعنی از گزند خطرها نجاتم بده و نعمت امنیت را ارزانیم کن.
خلاصه اینکه ایمنی از ترس یعنی درخواست توفیق برای مبارزه با ترس ها، وسوسه ها و انحرافات.
صفحات: 1· 2
سلام و احترام
شرح جامعي بود ولي اين نكته به نظرم كمتر بيان شده بود«ب) پوشاندن عیب که منظور هم عیب خود و هم عیب دیگران است»
اگر منبع را هم ذكر فرموده بوديد عالي بود.
متشكرم.
موفق باشيد.