زهرا که بود بار مصیبت به شانه ‏اش
                                                             مهمان قلب ماست غم جاودانه ‏اش
                                                             باللَّه که با شهادت تاریخ، کس ندید
                                                             آن حق کُشی که فاطمه دید از زمانه ‏اش
او و همـراهـانـش، عـلـی علیه السـلام و یارانـش را بـا خـشـونت می کشیدند، کوچه های مدینه پر از جمعیت بود، همـه در آنجا حاضر بودند و نگاه می کردند، از آن طرف فاطمـه علیها السلام ناله سر می داد و کمک می طلبید، اما کسی به یاری او و مولایش نشتافت
(بحار الانوار، 28/323؛ النص و الاجتهاد، 21)
****************************************
                                                                  روزی که به باغ سنبل افتاد آتش
                                                                  در خرمن صبر بلبل، افتاد آتش
                                                                  یا رب! چه به روز باغبان می‏آمد
                                                                  وقتی که به دامان گل افتاد آتش؟
امام صادق علیه السلام فرمود: حضرت زهرا علیها السلام در لحظات آخر عمرشان شروع به گریه کردند، حضرت على علیه السلام از ایشان سۆال كرد: اى بانوى من! چرا گریه مى‏كنى؟ فرمود: أَبكِی لِمَا تَلقَى بَعدِی؛ براى آن مصیبت هایى كه تو بعد از من خواهى دید . (بحارالانوار، 43/218)