جمعه گذشته بود که خبر شهادت، اسارت و زخمی شدن ده‎ها تن از نیروهای مدافع حرم در منطقه «خان‎طومان» شهر حلب سوریه را شنیدیم، این خبر موجی از تأثر را در روح و جان هر انسان آزادیخواه بر جای گذاشت، 13 شهید از فرزندان مازندران هستند، این شهدا تا ساعاتی دیگر بر دستان مردمان خطه علویان تشییع می‎شوند.
آنها اسطوره‎های ایثار و صلابت هستند، مردان مردی که مرزها را درنوردیدند تا قداست حرم آل‎الله مورد تعرض قرار نگیرد، تا چشم طمع دشمن به ایران اسلامی باز نشود، رفتند تا ایران به سرنوشت عراق و سوریه دچار نشود، رفتند تا امنیت مردمان دیارشان برای همیشه حفظ بماند.
مردان بی‎ادعای وطن، آن مدافعان حرم رفتند تا از دین و آیین و حریم اهل بیت(علیهم السلام) دفاع کنند، رفتند تا دست متجاوز به خاک ایران نرسد، رفتند در حالی‎که نه تشنه نان بودند و نه تشنه نام، آنها با خدای خود عهد و پیمان بستند که تا آخرین نفس در راه رضای او گام بردارند، مردان مردی که قنوت شهادت داشتند و سجده ارادت.
آنها بیداردلان و شیرمردانی هستند که یادشان از حافظه تاریخ پاک نمی‎شود و به‎راستی که تا آخرین نفس پای قرار عاشقی خود با خدا ماندند.