به عارفی گفتند: ای شیخ؛ دلهای ما خفته است که سخن تو در آن اثر نمی کند، چه کنیم؟ گفت: کاش خفته بود که هرگاه خفته را بجنبانی، بیدار می شود؛ حال آنکه دل های شما مرده است که هر چند بجنبانی، بیدار نمیشود.