«اللهمّ ارْزُقْنی فيهِ فَضْلَ لَيلَةِ القَدْرِ وصَيرْ أموری فيهِ من العُسْرِ الی اليسْرِ واقْبَلْ مَعاذيری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ يا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحين؛
خدايا فضيلت شب قدر را روزی من كن و در اين روز كارهای مرا از سختی به آسانی بگردان و عذرهايم را بپذير و گناه و بارگران را از من بريز، ای مهربان به بندگان شايسته خويش!».
«اللهمّ ارْزُقْنی فيهِ فَضْلَ لَيلَةِ القَدْرِ»:
در اين بخش از دعا می‌خوانيم، ای خدا، برتری فضيلت شب قدر را روزی‌ام كن! از اين دعا برخی احتمال می‌دهند كه شب بيست ‌و هفتم ماه رمضان، شب قدر است. در روايات، راجع به شب قدر اختلافاتی وجود دارد. شيعه اعتقاد دارد كه به احتمال قوی شب بيست ‌و سوم، شب قدر است و اعمال بيست ‌و سوم مهم‌تر از اعمال شب نوزدهم‌ و بيست‌ و يكم است. شب‌های نوزدهم و بيست‌ و يكم، يك غسل مستحبی دارند؛ اما شب بيست ‌و سوم دو غسل دارد. خواندن سوره‌های «دخان»، «روم» و «عنكبوت» در شب بيست ‌و سوم سفارش شده است.
برادران اهل تسنن به بيست ‌و هفتم اعتقاد دارند و اين شب را احياء نگه می‌دارند و اعمال شب قدر را به جا می‌آورند. شيعه هم البته شب بيست ‌و هفتم احياء دارد؛ اما تنها در اول شب.
برخی اولياء، تمام سال را احياء می‌گرفتند تا آن شب قدر كه معلوم نيست چه وقت است را درك كنند.
شب قدر بهترين ايام سال است. ملائكه به اذن خدا به روی زمين می‌آيند تا مقدرات ما را معلوم می‌كنند. ملائكه می‌آيند و دور دل ما می‌گردند؛ اما جای خالی نمی‌بينند كه وارد شوند. فرودگاه دل ما برای فرود ملائكه خالی نيست. گوشه‌ای از آن جای محبت زن و بچه است. گوشه‌ای از آن جای محبت پول، رياست و علاقه‌های گوناگون است و به همين دليل ما فضای خالی در دل نداريم تا ملائكه در آن فرود بيايند.
«وصَيرْ أموری فيهِ من العُسْرِ الی اليسْرِ»:
خدايا امورات من را از سختی به آسانی مبدل كن!‌ غالب مردم گرفتار هستند. گرفتار همسايه بد، عروس بد، داماد بد و گرفتارهای ديگر و در اين دعا از خدا می‌خواهيم كه اين گرفتاری‌ها و سختی‌ها را برای ما به آسانی مبدل كند.
«واقْبَلْ مَعاذيری»:
خدايا عذر من را بپذير! گاهی كسی از شما غيبت كرده يا در عصبانيت حرفی می‌زند و عذرخواهی می‌كند؛ ما هم با اين دعا به در خانه خدا می‌رويم و از او به خاطر كارهايی كه انجام داده‌ايم عذرخواهی می‌كنيم. اگر كودكی از پدرش عذرخواهی كند، پدر منقلب می‌شود حالا كه ما از خدا عذرخواهی كنيم، خدا بسيار بيشتر از والدين مهربان است و حتماً می‌بخشد.
«وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ يا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحين
خدايا گناهانم را محو كن! ای خدايی كه به بندگان صالحت مهربانی! مهربانی خدا بسيار زياد است. آدم هرگاه رو به خدا عذرخواهی می‌كند، خدا او را می‌پذيرد حتی اگر يك عمر نااهل باشد. در گذشته جوان‌های منحرفی بودند كه در ايام محرم، امام حسين(ع) از آنها دستگيری می‌كرد و در آخر محرم تمام گناهان خود را ترك می‌كردند. در شب‌های تاريك و در خلوت و تنهايی با خدا صحبت و از او عذرخواهی كنيد. خدا دست شما را می‌گيرد و اصلاح می‌شويد.