خطبه آتشین زینب کبری (س) در کوفه
________________________________________
حضرت زینب علیهاالسلام، دختر امیرالمومنین علیه السلام در سخنرانى خود خباثت و فرومایگى ابن زیاد را براى مردم تشریح كرد. وى قبل از آنكه به سخنرانى بپردازد از آن جمعیت انبوه و بسیار متراكمى كه گرد آمده بودند خواست سكوت، اختیار كنند و به سخنانش گوش فرا دهند، همین كه با دست اشاره كرد و در خواست سكوت نمود آن اقیانوس متلاطم و پر خروش جمعیت كه از هر سویش صداها و هیاهو بلند بود آنچنان ساكت و آرام شد كه گویى نفسها در سینه ها حبس شده و مرغ مرگ بر سرشان سایه افكنده است.
________________________________________
آرى اگر آن هیبت الهى و آن أبهت محمدى كه به زینب علیهاالسلام جلال و بزرگوارى داد، نمى بود هیچ قدرتى نمى توانست در آن موقعیت آن شور و غوغاء و آن ولوله و هیاهو را خاموش سازد. بشیر بن خزیم اسدی گفت: آن روز زینب دختر علی، توجه مرا به خود جلب کرد، زیرا به خدا قسم زنی را که از او باحیاتر و سخنران تر باشد ندیده ام، گویی زبان علی بود که در کام او قرار داشت. همین که با اشاره ای از مردم خواست که ساکت شوند، نفس ها در سینه ها حبس شد و زنگ های کاروان از حرکت بازایستاد. سپس فرمود:
ألحمدلله والصّلوة علی أبی محمدٍ وآله الطّیبین الأخیار، امّا بعد یا أهل الکوفة یا أهل الختل و الغدر و الخذل ألا فلارقات الدّمعة ولاهدأت الزفرةُ
نخست خدا را سپاس مى گزارم و به جان مقدس محمد پدر عزیزم و دودمان پاك و برگزیده اش درود مى فرستم و بعد، با شما مردم سخن مى گویم ،

صفحات: 1· 2