*هیچگاه برای جلب رضایت فرد یا افرادی یا خشنودی گروه یا قومی، هیچ یک از برنامه های اسلامی را از دست نمی داد و حاضر نبود به خاطر آنها با شخص یا اشخاصی معامله کند، او مواظب بود وظیفه اش را به جهت ناراحتی عده ای رها ننماید.
*از تشریفات و امکانات رفاهی که خیلی از افراد جامعه به خاطر شرایط خاصی از آن محروم بوند دوری می جست و در تلاش بود تا روح پاک و زیبایش را با این امور دنیوی آزرده نسازد و عادت داشت با نهایت سادگی و بی آلایشی و فروتنی همچون سایر اقشار جامعه آن روزگار روزگار بگذراند.
*رفتارش با اهل خانه، دوستان، همکاران، شاگردان و افرادی که با وی از نزدیک مراوده داشتند، سیره اهل بیت علیهم السلام و بزرگان علم و عمل را در ذهن ها تداعی می کرد .
*از همان عنفوان جوانی و دوران رشد و بلوغ فکری با پرهیزگاری، دلسوزی و پشتکار فراوان در جهت صیانت از ارزش های اسلامی و تقویت جنبه های معنوی افراد جامعه از هیچ گونه کوششی دریغ فروگذار نبود .
*تمام تلاش و کوشش این بود که شخصا لوازم منزل را خریداری نماید و با ماشین فرسوده ای که داشت رفت و آمد می کرد.
*همچون مربی و پدری دلسوز و فداکار به امور افراد بینوا، بی بضاعت و مستمند رسیدگی می کرد .
*شاگردانی را که به لحاظ بضاعت مالی در تنگنا و مضیقه بودند را شناسایی می نمود و به روش هایی کاملا محرمانه که شخصیت شاگردانش تحقیر و مخدوش نگردد، در حد توان و وسع مالی نسبت به رفع گرفتاری های مالی آنان مبادرت می نمود .
