یکی از مقاطع مهم تاریخ سیدالشهدا که به آن توجه نشده «یومالترویه» است. یوم الترویه اشارات و معانی فراوانی در خود دارد. ترویه در لغت به معانی زیر آمده است: سیراب کردن، سیراب گردانیدن، کسی را بر روایت شعرداشتن، در کاری اندیشهکردن، اندیشیدن در کار و نگریستن پایان آن و تعجیل نکردن در جواب.
وقایع روز ترویه
در علل الشرایع در سر نامیدن این روز به ترویه حدیثی از امام صادق (علیهالسلام) که راوی میگوید: از حضرت پرسیدم چرا روز ترویه را روز ترویه نامیدهاند؟
حضرت فرمود: زیرا در عرفات آب نبود و حاجیها روز هشتم ذیالحجه از مکه آب برمیداشتند و به عرفات میبردند و برخی از ایشان به بعضی دیگر میگفتند: تروّیتم، تروّیتم (سیراب شدید، سیراب شدید)؛ لذا به خاطر همین، روز هشتم را روز ترویه نامیدند.
باز نقلی دیگر آمده است که زمانی که ابراهیم (علیهالسلام) مأمور شد خانه کعبه را بسازد، مکان آن را نمیدانست؛ در نتیجه خداوند جبرئیل (سلاماللهعلیه) را نازل کرد تا مکان خانه را برای ابراهیم مشخص کند و خداوند تعالی پایههای کعبه را از بهشت نازل فرمود و حجرالاسود نیز نازل شد. سپس ابراهیم برای کعبه دو در قرار داد، دری در سمت مشرق و دری در سمت مغرب که مستجار نامیده میشود. وقتی ساخت کعبه به اتمام رسید، ابراهیم و اسماعیل حج به جا آوردند و جبرئیل در روز هشتم ذیالحجه (روز ترویه) بر آن دو نازل شد و گفت برخیزید و آب جمعآوری کنید؛ چون در زمین عرفات آبی وجود ندارد. به همین دلیل این روز، روز ترویه (یعنی ذخیره کردن آب) نامیده شد. سپس ابراهیم گفت: «پروردگارا! این شهر را محلی امن قرار بده و اهل آن را از میوهها بهرهمند کن…».
امام صادق (علیهالسلام) فرمود: منظور از بهرهمندی از ثمرات، ثمره قلوب یعنی محبت مردم و تمایل آنها نسبت به مکه است تا به سوی آن بروند.
همانطور که آشکار شد، وجه تسمیه یوم الترویه یا روز ترویه در کلام امامان معصوم (علیهمالسلام)، برداشتن و ذخیره کردن آب در روز هشتم ذیالحجه است.
صفحات: 1· 2