برادران و خواهران عزيز! مسئله‏ غدير از چند جهت قابل توجه و اهتمام است. نبايد تصور كرد كه عيد غدير يك عيدى مثل بقيه‏ ى اعياد است. اگرچه جنبه ‏ى نمادين و معنا و مضمون در همه ‏ى اعياد اسلامى هست، ولى نه به اندازه‏ اى كه در عيد غدير اين معنا وجود دارد.
يك بُعد اين مسئله، مسئله‏ جهت اسلام و سمت گيرى حركت اسلامى است كه اين جزو اعتقادات ماست؛ اين جنبه ‏ى ولايت است، اعتقاد به مسئله ‏ى امامت و نصب امام از سوى پيغمبر يعنى در واقع از سوى خداوند متعال. اين يك بُعد قضيه است، كه اگر با چشم تحقيق مسلمين به اين حادثه نگاه كنند، همه اين معنا را تصديق خواهند كرد كه اين حركت عظيم پيغمبر در ميانه ‏ى راه حج، برگشت از حج، در وسط بيابان، در سال آخر عمر، با آن مقدمات، با آن مؤخرات، نام بردن از اميرالمؤمنين، معرفى كردن اميرالمؤمنين به اينكه «من كنت مولاه فهذا علىّ مولاه»، هيچ معنائى جز تعيين خط حكومت و ولايت در اسلام بعد از رحلت پيغمبر اكرم ندارد. معناش فقط همين است. محققين دنياى اسلام در طول تاريخ همين معنا را احساس كرده ‏اند و فهميده‏ اند از اين حادثه و اين عبارت پيغمبر. معلوم مي شود كه از نظر اسلام، مسئله ‏ى حكومت فقط اين نيست كه يك قدرتى بيايد در رأس جامعه‏ ى اسلامى قرار بگيرد و كارائى داشته باشد براى اداره ‏ى حكومت و زندگى مردم با نظم و انضباط اداره بشود؛ مسئله فقط اين نيست از نظر اسلام، بلكه حكومت در نگاه اسلامى معناى امامت دارد.
امامت يعنى پيشوائى جسم و دل؛ هردو. فقط حاكميت بر اجسام نيست، اداره‏ ى زندگى دنيائى و روزمره‏ ى متعارف مردم نيست؛ مديريت دلهاست، تكامل بخشيدن به روحها و جانهاست، بالا بردن فكرها و معنويتهاست. اين معناى امامت است. اسلام اين را مي خواهد. اديان ديگر هم همين جور بوده‏ اند. حالا از اديان ديگر، سند باقيمانده‏ ى متقنى در دست بشر نيست، لكن اسلام سند روشن دارد.
حركت اسلام، پيدايش اسلام براى اداره‏ ى زندگى بشر، اين معنا فرق جوهرى و معنوى را با همه‏ ى حركتهاى ديگر دارد. دنيا و آخرت را مي خواهد اداره كند، تكامل و تعالىِ حقيقىِ انسان را در كنار اداره‏ ى زندگى روزمره‏ ى مردم به عهده بگيرد. اين، همان معناى امامت است. خود پيغمبر هم به اين معنا امام بود كه در آن روايت امام باقر (عليه‏ الصّلاةوالسّلام) در منى‏، در ميان جمعيت، حضرت صداشان را بلند كردند، فرمودند: «انّ رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله كان هو الامام»؛ پيغمبر امام بود.

صفحات: 1· 2· 3